[loveforlife]

Çocukluğumun en değerli çiçeklerindendi kasımpatları. Rahmetli babaannem onlara ayrı bir önem verirdi. 10 Kasımdan önce, gösterişli çiçekler açsınlar diye onlara özel ilgi gösterir, sonra da 10 Kasım sabahları kocaman demetleri bize verip Atamıza yollardı. Hep sevmişimdir onları. Babaannemin vefatından sonra kaybolup gitmişlerdi. Geçen yıl Ankara toplantısında paylaşılan çelikler olmuş. Kimin getirdiğini bilmiyorum ama onlar yazın epey bir bit istilasına uğramış olsalar da paçayı kurtardılar ve ilk çiçekleri gösterdiler. Pek ilgilenemedim onlarla ama en azından çiçekleri geçmeden deklanşöre basabildim... Başka renklerinden edinmeyi planlıyordum bu sene nasip olmadı. Her şeyin başı sağlık!