|
S o n b a h a r . . .
İstanbul' da Sonbahar bir başka...
Benim gibi hüzünlü...
Ağaçlar yapraklarını dökmeye durmuş...
Hava erken kararmakta...
İnsanlar bir umut koşuşturmak da...
Oradan oraya...
Kiminde kaygı...
Kimin de sevinç...
Kiminin umurun da değil bu dünya...
Tıpkı benim içim gibi...
Sarsa da beni seven kollar...
Görmez oldu gözlerim...
İçimden bir şeyler kayıp gitmiş...
Ne olduğunu bilmediğim...
Yalnızlık sarmış dört bir yanımı...
Çıkamaz oldum içinden...
Sonbaharı yaşıyor şimdi gönlüm...
Dökülüp duruyor hayallerim...
Yaşamın için de var olsam da...
Ben hayatın neresindeyim?
|