|
Ne kadar güzelmiş, duygulandım.
Sanırım orta okul yıllarımdaydı, Emirgân'da bir komşumuzun beyi vefat etmişti. Annem mutfakta talimatlar veriyor; cenaze evine gönderilecek yemekleri organize ediyordu. Ben de okuldan geldim, öğle yemeğini yedikten sonra yine okula döneceğim. Gözüm de cenaze evinin kapısındaki kalabalıkta.
Daha sonra cenaze kalktı, mezarlıktan dönenler taziyede bulunmak ve duaya katılmak için cenaze evine gelmeye başladılar.
Mahalleye yeni dadanan bir satıcı, avaz avaz bağırarak mallarını satmak istiyor. Annem hemen birini gönderdi " bu mahalleden cenaze çıktı, burada bağırmasın" dedi.
Ben de kapının önünde birkaç arkadaşımla oturuyorum.
Yardımcımız satıcı ile konuştu ama adam başladı bağırmaya " ne yapalım yani malımızı satmayacak mıyız, bağırmamı istemiyorsa mallarımı satın alsın da gideyim ben de".... demez mi.
Kafamın tası attı, hemen arkadaşlarıma şu adamı taşa mı tutalım ne yapalım diye sordum. Mahallede 3 tane kız arkadaşım varsa 30 tane erkek arkadaşım vardı.
Erkekler ki en büyüğü belki de ortaokul son sınıfta, " Güler sen o işi bize bırak" dediler se de olmaz ben de aranızda olacağım diye tutturdum.
Erkeklerden 7-8 tanesi, " amca senin mallarını istersen biz alalım, güzelce talan edelim, anında bitiririz" demeleri ile adam mallarınını da kendini de zor kurtardı.
Böyle güzel inceliklerden anlamayan densizler de çıkıyor sevgili s.serdar.
|