[loveforlife]

Yine rahmetli babaannemin hatıralarından biri... Babaannem ona gözü gibi bakardı. 3 yapraklı tutardı onu daima. 3 yaprağı geçtiği zaman dışta kalıp sararmaya başlayan yaprağını keserdi. Gövdesi odunlaşmış ve iyice boylanmıştı. Geçen yıl (ben agaclar.net'i keşfetmeden önce) yaprakları en tepesinde kalmıştı. Son bir çiçek açtı ve devrildi. Ben o sıralar yeni yeni iyileşme dönemlerindeyim. Baktım, ben görmeden o odunsu kısmı bahçedeki çöpe atılmış. O babaannemden hatıraydı deyip çöpten çıkarttırdım o odun parçasını. Sonra bir tanıdığın difenbahyayı çoğaltırken odunsu kısımlarını bölerek torfa gömdüğü aklıma geldi. Ben de arada gözler kalacak şekilde bölerek torfa diktim benim yumrucukları. Üzerine de bir naylon poşet geçirerek torfu nemli tuttum. Sonra ne mi oldu? Bir sürü saksı dev fil kulağı sahibi oldum. Yeni yuvalarına gidenler bildiğim kadarıyla mutlu. Bu kardeşler de bizde mutlu görünüyorlar. Yaprakları iyice irileşti. Yalnız güneşi hiç sevmiyor. Aydınlık olacak fakat güneş olmayacak. Sararıveriyor yaprakları güneş alırsa. Benimkiler şimdi merdiven başında. Kışın da orada kalacaklar. Rahmetli babaannem de öyle yapardı ve üşümezdi. Gerçi çok soğuk olursa kıyamam ben ona, kediciklerimin topraklarını eşelemesine razı olup oturturum salona...