Ben eriği çok severim. Sert sulu erik dediniz mi, ağzımın suyu akar adeta. Bu yüzden bahçemizde bol miktarda erik ağacı var. Hatta kışın Ocak ayında bile erik veren ağacımız var.
Biz evvece bunlara can erik derdik, şimdi papaz eriği oldu adları.
Bir de ağacın çiçeklerini çok beğendiğim için süs eriği ağacı dikmiştik bahçeye. İlk seneler harika çiçekler verdi ama sonra sanırım o da anladı ki ben eriği çok seviyorum, başladı meyve vermeye.
Çok şaşırdık, kırmızı kırmızı sert erikler verdi. Tadı hafif mayhoştu, meyve olarak ben pek sevmediysem de konu komşu bayılıyorlardı. Poşetini kapan, marmelat yapacağım, erik suyu yapacağım diye toplamaya geliyordu.
Ağacın da maşallahı vardı, bir bereket bir bereket sormayın.
İki sene önce bayırdaki meşelere dadanan tırtıllar, bu ağacı da kurban ettiler. Oğuz da ilaçlamada geç kalınca, bizim önceleri süs eriği diye ektiğimiz, daha sonra bol bol meyve veren ağacımız kuruyup gitti.
Şimdi bahçede bir ağacımız daha var, verdiği meyve sayısı az, ama yeşil yeşil o kadar iri erik veriyor ki. Tadı ise muhteşem. Hem sulu hem de kütür kütür.
Oğuz sabahları erkenden bahçeye çalışmaya çıkıyor, ben de uyanınca hemen çay suyunu koyup, balkonu yıkıyorum.
O da adet edindi, o güzel erikten hergün bir tane koparıp bana Günaydın diyerek balkona uzatıyor. O kadar hoşuma gidiyor ki. Merak ediyorum ama sormaya da çekiniyorum; kaç tane daha kaldı diye. İnşallah bu ayı geçirecek kadar her gün bana bir tane daha erik gelecek kadar kalmıştır.
[
ATTACH]426515[/ATTACH]