Sevgili loveforlife, teşekkür ederim. Sanki sen de benim uzaklardaki kızım gibisin. Yani o derece değerlisin gözümde.
Papatyanın hikâyesi biraz uzun yıllara dayanıyor. 1987 yılında çalıştığım okulun bahçesinden birkaç kök olarak getirmiştim. Çoğaldılar, yıllarca eski evimizin bahçesini süslediler.
Sonra yine bir kaç kök bu evimizin bahçesine, daha sonra da meyve bahçemize diktim. O kadar kalender bir bitki ki biraz gübre biraz su, coştukça coşuyorlar. Sanırım seninkiler saksıda, bahçeye dikebilme imkanın olsaydı çok hızlı çoğalırlardı.
Senin nazlı kızın annelerini ekliyorum. Sevgilerimle...
