Benim de bir muhabbet kuşum vardı yemyeşildi adı KERATA idi. Ben onu 3 haftalıkken almıştım elimde büyüdü resmen. Kuşçuların ve kuş besleyenlerin aldığımda ilk bi ay kafesten çıkarma demelerine rağmen ilk gün açtım kapısını ve hiç kapamadım 3 yıl benimle uyurdu yastığımda. Kafes sadece bir yemek yeme su içme yeriydi ara sıra ben olmayınca girerdi tabi. 6 ay önce askere gittiğimde ailem bakıyordu ne olduysa olmuş ben askerdeyken KERATA yı kaybetmişiz. Geçen ay askerden geldiğimde öğrendim ve çok üzüldüm. Tekrar bi kuş alıp bakmak istesem de yapamıyorum KERATA nın yeri çok ayrıydı benim sözümü dinlerdi çok oyuncuydu ve en önemlisi tanıdık yabancı demez herkezin yanına eline kafasına giderdi insan dostuydu resmen.
