|
Gençliğimde gövdesine hamak kurup en heyecanlı James Bond romanları okuduğum,40 yıldır dostlarımı gölgesinde ağırladığım,akşam rakılarında biz memleketi kurtarırken sessizce bizi dinleyen, her bahar yeşillendiğinde, yüzlerce serçeye ev sahipliği yapan, meyvalarını yemek için üzerine saldıran binlerce sığırcığa bile hiç itiraz etmeyen; sessiz dostum, dut ağacım, bugün ilk kez dile geldi ve kendi gibi kocaman bir çığlıkla 30,000 volt'luk gerilim hattının üzerine devrildi..
Sanırım O'da artık İstanbul'da yaşamak istemedi...
|