|
1- Orhanlı Köyü (Seferihisar/İzmir): 10,11,12 mayıs 2013
Doğanbey koyu'ndan Kızılcadağ ve Güneydağı tepelerinin oluşturduğu havzanın içlerine doğru, mandalina çiçeklerinin kokusunun sarhoşluğunda ulaştık Orhanlı Köyü'nün güleryüzüne.
Şimdi 'eski' Orhanlı denen önceki yerleşim yerinin yıllar önce terkedilmiş 2 katlı taş duvarlı okulu 'yeni'lenen şimdinin 'eski' denen kadim teknikleriyle.
Çatı sağlamlaştırılmış, duvarlar kerpiçle sıvanmış.
Binanın tadilatıyla eş zamanlı vizyon tadilatı için buluştuk bir konuşma çemberinde.
A.N.K'nın da destekçi tohumlarından olduğu 'Doğa Okulu'nun vizyon toplantısındayız kardeşlerle.
Okul olmayan bu okulun ne öğretmeni var ne de öğrencisi.
Daha doğrusu yerine göre bir stoa, zamanına göre bir atölye, çoğunlukla derslik. Kişiler yerine göre bazen öğretmen bazen de öğrenci.
Yeni çağ tanımıyla bir bellek. Hafıza depolama ve yaşatarak paylaşma merkezi. Günümüzde unutulan ya da unutturulan kadim bilgi, kültür, sanat ve yaşam ritüellerini toplama, yaşatma ve aktarma vizyonunda. Hiçleştirici ve özgün. Acelesi ve iddiası yok. Zamanı ve niyeti var.
Önce Cenk ve Nihan canlandırdıkları eski yöntemlerle nefes alıp vermeye başlayan okulun mimarisinin sunumunu yaptı.
'Karakterimiz kaderimizdir' dedi Üstün hoca zengin konuşmasının bir arasında.
Özcan, masalların sembollerini hatırlattı bizlere.
Yuko, sanatçı dokunuşuyla bezedi bizleri desen ve renklerle.
Güven, 'dil'i sorgulattı.
Galip, doğup büyüdüğü bu topraklardaki yaşamı ve düşlerini evrensel bir dille anlattı.
Okulun önündeki anfide yaktık ateşimizi. Aşımızı kaynattık beraber.
Mimarlık, felsefe, dil ve tarih, sanat... gibi ilk ders ve paylaşımların ardından masal toplamaya çıkmış bulunduk köy kahvesine. Sonrasının akşamının hoş sohbetine aktık Güven'nin evine.
Orhanlı köyü, okul ve onun vizyonuyla entegre olmuş bile. Herkesin bir emeği, bir düşüncesi, bir hissi var eylemde. Yaşlıların anıları, gençlerin kerpiç sıvasında canlanmaya başlamış.
Buluşmanın gizli sponsoru, nerde, ne zaman, hangi arada yaptığını anlayamadığımız Pembe yengenin leziz yemekleri ve ekmekleri. Bizlerle de paylaştığı yüzyılllık ekmek mayası.
Güleryüzlü ege insanının nadide köyü.
Orhanlı.
Sanki birbirinden doğmuş köyü ve okulu.
Adı 'doğa okulu' kendi eski deyişle 'dergah' olan bu canlı yapının orada olması, olsa olsa orada olurdu hissiyatı. O coğrafyada binlerce yıldır olduğu gibi.
Olduğuyla, olacağıyla bir ışık Anadoluya.
Uzun yılların ardından bizleri ilk defa Alakır'dan çıkartıp, bu yakın uzak güzel ve kardeş diyarlara yol aldıran.
Selam olsun Orhanlı'nın tüm canlarına.
Güzel diyarın güzel insanlarına.
Hepbirlikte doğanın okulundayız.
|