|
Bu olumsuzluklarla birlikte 'Yok olmayacak birşeyler yapayım derken daha çok sinirlerim bozuluyor, ortak alanlarla, insanlarla uğraşmak zor kendimi hırpalıyorum ben bu işten vazgeçeyim' diye düşüne düşüne bahçeyi gezerken, dedim git yönetime konuş... Ve gittim şansıma yönetimden birisi ile karşılaştım. Dedim; mesken tuttum kendime burayı, kendisi tabi her zaman buyrun gelin. Geliyorum gidiyorum fakat birşey elde edemiyorum, sorun nedir dedi. Sorunum; su... E daha 1 hafta önce yağmur yağdı şu an suya ihtiyacınız yok zaten açamayız suları... Ben de dedim ben kendi bahçem için uğraşmıyorum ortak alandaki bitkiler için çabalıyorum, müsait iseniz bir gidelim bahsettiğim alana. Neyse kabul ettiler ve geldiler. Ben daha bahçeye ilk girişte tohum attığım yerleri gösterince hemen telefon açıp sular açık mı, açık değil ise hemen açın suları deyiverdi. Ve yarım saat sonra sitenin ortak alan bahçesi suları geldi. Ve ben akşam üzeri 3 saate yakın bütün ektiğim, diktiğim çiçekleri sulayabildim. Ve çok mutlu oldum, rahatladım çok şükür. Sonunda başardım. İnşallah nerede ise 1 aya yakın zaman önce ektiğim tohumlar artık çıkarlar.
Tam artık vazgeçeyim, sinirlerim bozuluyor, üzülüyorum (Bir de üstüne binanın ön tarafında diktiğim sarmaşık gülümün 3 tane tomurcuğunu kopartmışlar) derken suları açtırınca vazgeçme, yeniden devam et deyiverdim...
|