Hafta sonu prensesim misafirimdi. Ağabeyimin kızı. Bu yıl birinci sınıfa gidiyor. Benim büyük prensesim o. Bir de küçük prenses var, artık tanıyorsunuz onu da: Fincan Hanım.
Eylül'ü bana çok benzetiyorlar genellikle. Benim de amacım onun doğa sevgisi ve bilinciyle yetişmesine katkıda bulunabilmek. Bakalım neler yapmışız bu hafta sonu bu anlamda prensesimle?
Bir kere yolda yürürken her ağacı, her çiçeği tanıma gayretindeyiz öncelikle. Bursa'da bolca bulunan anıt ağaçların yaşlarını öğrenmekse özel ilgi alanımıza giriyor. Küçük ağaçlarınsa ondan büyük mü, küçük mü olduğunu tahmin etmeye çalışıyoruz. Ağaç gövdelerinde bir yara varsa şayet, kim yapmış bu kötülüğü, neymiş doğayla alıp veremediği diye düşünüp, kaygılanıyoruz. Sonra ağaçların ve çiçeklerin isimleri birbirine karışıyor elbette... Mesela "fus böceğine baksana halacığım!" diye seslenerek gösterdiği böceğin yusufçuk olduğunu görüp gülümsüyoruz. Koparılıp yol kenarına atılmış çiçekleri en azından birazcık daha yaşasın diye eve getirip suya koymayı da ihmal etmiyoruz.
Eylül, hayvan sevgisine fazlasıyla sahip. Hava çok güzel olunca, bakın benim canlar nasıl poz verdi, balkon sefasında...
