|
Geçen gün bahçedeyken annemin saydığına göre 13 bana göre 130 tane domuz 300-400 metre aşağıdan koşturdular. Olay şöyle oldu. Çay içerken babam dışarıda uzaktan koşuşturan brşeyleri kastederek "keçi mi onlar?" dedi. Annem baktı yok keçi değil köpek olabilir dedi. Bu noktada ben devreye girdim. Arada 1km civarında var. Bunların koşması ne keçiye ne köpeğe benzemiyor domuz olsa olur mu dememle, az ötemizdeki dere yatağına girdi hayvancıklar. Dere yatağını gözlüyoruz. Adamlar bir sıra dizilmiş nizami rap rap asker gibi düşmüşler arka arkaya rahvan gidiyorlar. Silahı kaptığım gibi koştum. Maksat yaylanın yerel kahramanı olmak. Benden sonraki nesiller öve öve bitiremeyecekler yaptığım kahramanlığı anlatırken. Neyse ben 300-350 metre elimde silah koştum. Nefes nefeseyim.Yolun kenarına durdum. 80-90 metre ötemde hayvanlar tam hizama geldi. Ben acaba yaklaşsammı biraz menzil falan gibi düşünürken, ya bunlar üstüme dönerse , ağaçlara baktım çıkılacak gibi değil alayı dikenli. Çıkılacak gibi olanını kestirdim gözüme ne olur ne olmaz hesabı 30 metre var arada.Tabi bu arada kahramanlık ufak ufak bizim bahçenin oralarda bi yerde benim cebimden düşmüş olmalı. Neyse ya herro ya merro dedim..Yaradana sığınıp bastım tetiğe, ama Yaradan rızıklarını kesmemiş hayvancıkların depara kalktılar ki, aprondan ayrılan thy 765 sefer sayılı uçağı gibi.
Yahu ne heyecanlıydı. Neyse ben böyle aksiyon dolu hayatımdan kesitler sunaraktan cv hazırlasam 2015 baharında artık holywood mu olur bolywood mu olur bilemem, sinemalara filmlerim düşer.
|