|
Merhaba,
Geçtiğimiz mayıs ayında annesini pankreas kanserinden kaybetmiş biri olarak o süreç boyunca yaptığım araştırmalar ve annemin hayat tarzını karşılaştırarak aslında kanser hakkında uzmanlarca yapılan açıklamaların çok da tutarlı olmadığını düşünüyorum. Şöyle ki; pankreas kanserinin birinci sebebi olarak gazlı içecekler ve aşırı kırmızı et tüketimi gösteriliyor. Anneme bakıyorum kola içmişliğini hiç görmedim, çay içerdi, tek içeceği çaydı diyebilirim. Yine sebeplerden biri kalıtsal faktörler deniyor ancak ailesinde herhangi bir kanser vakası yok. Sağlıklı beslenme konusu ise en ilginci. Çünkü annem kırmızı eti hiç sevmezdi, en sevdiği ot yemekleriydi. Tükettiği gıdalar özenle seçilmiş organik gıdalardı. Babaannemin köyden gönderdiği yoğurtlarla, tereyağlarıyla beslendik. Köyde öğretmenlik yaptığı için yumurtamızı, tavuğumuzu, etimizi, sebzelerimizi annem oradan getirirdi. Ayrıca Samsun'da oturduğumuz uzun yıllar boyunca alışverişlerimizi sürekli köylü pazarından emin olduğumuz köylülerden yaptık. Emekli olup Tokat'a yerleştikten sonra ise bir çok sebzemizi kendimiz yetiştirdik, 3 tane tavuk aldık, yumurtamızı onlardan edindik. Bunları kanser olmaktan korktuğumuz için de yapmadık, doğru olanın bu olduğuna inandığımız ve bundan zevk aldığımız için. Beyaz ekmekten hiç hoşlanmazdı varsa kahverengi ekmek yer yoksa da yemezdi. Şekerli şeyleri hiç sevmezdi, tatlı evimize ayda yılda bir girerdi, biz de sevmezdik. Tüm sebzelere, zeytinyağlılara bayılırdı. Belki ağzından giren tek zararlı şey sigaraydı.
Cep telefonu ve bilgisayar kullanmaya ben çalışmak için yurtdışına gidince benimle konuşabilmek için başladı. Örgü örerdi devamlı.
Yerinde duramayan aktif bir insandı bahçesiyle, çiçekleriyle uğraşırdı, otobüse binmezdi şehir içinde, gideceği yerlere hep yürürdü.
Hayatındaki tek zararlı alışkanlığı sigara iken bir insanın en nadir rastlanan kanser türlerinden birine yakalanması çok ilginç değil mi? Tek başına sigara bir insanı kanser edebilir mi? Ki olan dumanı dışarı verirdi, dudak tiryakisiydi.
Ancak annemin hayatında onu çok üzen bazı şeyler vardı. Büyük şoklar ve mutsuzluklar yaşadı. Bence o dönemlerde vücudunun bazı dengeleri devre dışı kaldı, yani vücudu kendini unuttu ve işte o hücreler o zaman aşırı çoğaldı.
Kanser tedavisi gördüğü 7 ay boyunca umudunu hiç kaybetmedi, hep eve dönüp bahçesindeki güllerini budayacağı günü bekledi. Tokat'taki yakınlarımızdan bahçemizin fotoğraflarını istedi baharda, onlara bakıp özlemini giderdi. Azıcık kendini iyi hissettiğinde bize en sevdiğimiz dolmayı sarmaya kalktı. Yani son 15 güne kadar hep umutla yaşadı. İyileşmeyi çok istedi.
Ama olmadı ve 5 mayısta gözlerini yumdu... Şimdi en sevdiği çiçeklerle dolu bahçelerin içinde...
Bütün bunların yanında kanserli hastaların bazılarınca ne kadar değerli olduğunu gördüm. Peşimizden koşan insanlara şahit oldum. Neden mi? ****** kazanç sağlamak için ki bunlar o sektörün en ucundakiler, eczacılar. Bazı eczanelerin hastanelerde 7-8 belki daha da çok elemanı var, hastalar kapışılıyor, ilaçlarınız ayağınıza geliyor, hastanede her işinizi görmeye hazırlar, ilacınızı Ankara'nın bir ucundaki evinize dahi getiriyorlar. Zincirin en ucundakiler bunları yapabiliyorsa en tepedekilerin neler yapabileceğini siz düşünün, neden bu hastalığın çaresi bulunsunki...
|