Aslında öyle derin bir konu ki. Merkezinde de "can" var. Bilinçlenelim, eğitelim diyoruz ama hangi konuda birlik var ki bunda da olsun. Öyle insanlar var, bırak çocuğunu eğitmeyi, kendine hayrı yok ki.
* Lise yıllarımda, bir gün okuldan geliyorum ve şiddetli bir yağmur var. Eve yaklaşırken köpek yavruları gördüm dışarıda, o yağmurun altında. Aldım tek tek eve getirdim. Annemden de korkuyorum bir yandan, tepkisi ne olur bilmiyorum. Evimizde çek-yat vardı o zamanlar. Öne çekildiği zaman, yer ile çek-yatın ayak kısmı arasında boşluk olurdu. Oraya koydum minikleri. Oturdum ve beklemeye başladım. Annem işten geldi ve salona girdi. (Şu an yüzümdeki tebessümü ifade edebilecek smiley yok
) Çek-yatın altında minik 8 tane kafa
Tombul mu tombul, tatlı mı tatlı, tam mıncıklanacak cinsten
Sonuç: annem kızmadı, minikler o gece misafirimiz oldu ve ertesi gün alınan yere bırakıldılar . Güzel zamanlardı. Şimdi düşünüyorum da, aslında bana bunu öğreten, köpekleri sev, al getir diyen annem miydi ? Söz olarak hayır, söylediğini hatırlamıyorum ama onun da hayvanları çok sevdiğini biliyorum. Demek ki sadece öğretmekle değil insanın içinden de geliyor bazı şeyler.
* Köydeyiz, akşam saatleri, salak ana dedikleri (bu, köyde kullanılan bir tabir, pısırık, çaresiz anlamında kullanıyorlar zannedersem) bir köpek var. Balkondayım ve köpeği izliyorum. Karşı evde oturan adamın bu hayvana tekme atışını gördüm ki.... Canım, canının acısından bağırmasını uzaklaşana kadar dinlemek zorunda kaldım. Bu iki ayaklı da çocuk değil ya ! Koskoca adam. Bir anneme bakıyorum, bir de bu adama...
Oturduğumuz apartmanda, bahçeye köpek girdi, çimler ezilecek diye gece vakti yana döne apartman görevlisini arayan komşu mu istersin,
Okulun bahçesine pisledikleri için, bahçe içinde köpek gezdirmeyi yasaklayan okul müdürü mü istersin,
Yoksa yeni sildiği yerlerde çamurlu pati izi kalıyor diye, köpek sahibi komşumuz ile tartışan apartman görevlisi mi istersin
Ne isterler bu hayvanlardan. Ağzı yok ki bana yemek ver desin, canım acıyor yardım et desin, üşüdüm ısıt desin. Zaten yapmıyorsan, bırak ! huzurlarına bari engel olma. Sen huzurlarını bozmak istediğin için belediye geliyor. Bu yüzden toplanıp götürülüyorlar. Bu yüzden öldürülüyorlar. Bu yüzden kuş uçmaz kervan geçmez yerlere atılıyorlar. Ya da tüm bunlar olmasın diye barınaklara kapatılıyorlar.
Bence ve kısaca; o canlar sokakta mutlu. Dokunanı olmazsa...