Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi Ben fakir
Sevgili Loveforlife,
Otuz yıl önce bir kirpi ile arkadaş olmuştum. (Gülmeyin, gerçekten!) Bir sabah evden çıkarken duyulur duyulmaz bir ses geldi kulağıma. Aranmaya başladım, ve buldum onu!..
Eski kapının çürümüş saç levhasından geçmek isterken sıkışmıştı. Yanına gittim, çömeldim, durumunu incelerken nedense alçak bir ses tonuyla da konuşmaya başladım zavallıyla; sakin olmasını, kurtaracağımı filan söylemekteydim ki, inlemesini kesti.
Kurtardım onu!.. Dikkatimi çeken, dikenlerini kullanmayışıydı.
Uzunca bir zaman bahçe katı olan dairemizdeki balkonun önüne neredeyse her akşam geldi yaz mevsimlerinde...
Sizin emektar kaynana kafasını görünce aklıma geldi bu macera!..
Sayfanıza bayıldım da, esas üslûbunuza hayret ettim. O ne hoş anlatım tarzıdır öyle!.. İyi saklamışsınız kendinizi!..
Hani bir uşşak şarkıda dendiği gibi: "Kaydet beni de defter-i uşşaka a mahım."
Bundan böyle, her gün sizin yazınızı merakla bekleyeceğim, haberiniz olsun!..
Selamlar, sevgiler...
|
Sevgili Ben fakir,
Ne kadar şanslıymış ki o minik kirpi; sıkışmak için bulmuş candan arkadaş olabilecek birinin bahçesini! Düşünsenize, ya sizin yerinize olsaydı başka biri? Maazallah; duymazdı o iniltileri, belki de o canı eceline terk ederdi... Dilerim herkesin arkadaşları sadık olur, tıpkı sizin minik kirpi gibi!
Değer veriyorsak eğer, paylaşacaksak güzellikleri; göstermeliyiz verdiğimiz değeri. Üslûp, değere değer katar; doğru yansıtıyorsa seni. Ne yazık ki, günümüzde iyi saklanmış olmayı garip karşılıyor çoğu kişi. Garip gelecek belki ama sırf prensiplerim olduğu ve yaptığım işin en iyisini yapma gayretinde olduğumdan o çoğunluktakiler pek sevmez beni. İşte o yüzden bu kadar çok seviyorum agaclar.net'i! Burada her daim buluyorum, beni anlayacak üslûp sahiplerini.
Sevgi ve umut daima sizinle olsun...