|
Sevgili Loveforlife,
Otuz yıl önce bir kirpi ile arkadaş olmuştum. (Gülmeyin, gerçekten!) Bir sabah evden çıkarken duyulur duyulmaz bir ses geldi kulağıma. Aranmaya başladım, ve buldum onu!..
Eski kapının çürümüş saç levhasından geçmek isterken sıkışmıştı. Yanına gittim, çömeldim, durumunu incelerken nedense alçak bir ses tonuyla da konuşmaya başladım zavallıyla; sakin olmasını, kurtaracağımı filan söylemekteydim ki, inlemesini kesti.
Kurtardım onu!.. Dikkatimi çeken, dikenlerini kullanmayışıydı.
Uzunca bir zaman bahçe katı olan dairemizdeki balkonun önüne neredeyse her akşam geldi yaz mevsimlerinde...
Sizin emektar kaynana kafasını görünce aklıma geldi bu macera!..
Sayfanıza bayıldım da, esas uslûbunuza hayret ettim. O ne hoş anlatım tarzıdır öyle!.. İyi saklamışsınız kendinizi!..
Hani bir uşşak şarkıda dendiği gibi: "Kaydet beni de defter-i uşşaka a mahım."
Bundan böyle, her gün sizin yazınızı merakla bekleyeceğim, haberiniz olsun!..
Selamlar, sevgiler...
|