|
Sevgili Zeynep Akdoğan, yeni uğraşınız, hevesiniz ve çalışmalarınız için kutluyorum. Bir süre sonra "Önceden iki gözüm vardı, şimdi ne çok gözüm var" diyeceksiniz. Önceleri ağaç yaprakları yeşildir derken, sonra ne çok renk görür insan, yeşil, mavi, turuncu, sarı, kırmızı, mor... hepsi vardır ağaçlarda.
Sitedeki usta ressamlarımızın affına sığınarak, öğrencilik deneyimlerimi paylaşayım:
Resme karakalemle başlamak ve başka malzemeye geçince de karakaleme devam etmek en iyisi. Karakalem deyince, desen çalışmaktan bahsediyorum, kurşunkalemle, kömürle, füzen kalemle değişik malzemeler üzerine desen yapmak çok keyifli ve öğretici oluyor.
Resim atölyesine başladığımda ilk sene sadece desen, ikinci sene suluboya, toz pastel, akrilik boya kullandık, üçüncü sene yağlı boyaya geçtik. Aslında yağlıboya, suluboya ve akrilik boyadan daha kolaydır, beğenmezseniz, sil baştan yapabilirsiniz.
Hocamız bol miktarda fotoğraf çekmemizi, sadece bakmamızı değil, baktığımızı görmemizi, kesinlikle bir fotoğrafı ve başka resimleri kopya etmeden tamamen kendi kompozisyonumuzu oluşturarak kendi renklerimizle resim yapmamızı tavsiye ederdi. Yağlıboya yaptığımız senelerde de desen çalışmalarına devam ediyorduk. İlk çalışmalar objelerle olmuştu, sonra el-ayak, göz, burun, ağız, yüz çalışmaları yaptık. Bol miktarda heykelden çalıştık ve insan vücudu çalışmalrı için bir modelle anlaştık.
O zamanlar farkında değildik ama şimdi geriye bakıyorum ki, Hocamız adımları çok güzel planlamış. Desen herşeyin temeli olduğu için üzerinde çok durmuş.
Ahh, ah... İçim cız etti, kaç senedir elime alamıyorum kalemi. Elbet bir gün yine açacağım büyülü sandığı, önce boya kokusunu hissedeceğim, sonra fırçalara dokunacağım, çok özlemişim...
|