Annemin mum çiçekleri ünlüdür. Hep açar durur. Her isteyene de yetiştirir. Çelik vermez . Bitkiyi kendi diker belli büyüklüğe gelene kadar takip eder, sonraaaa kızları gibi gelin eder.
20 yıl önce Annemin kocaman mum çiçeğini mutfaktan salona taşıdığımızı bir süre sonra da "yerini beğenmedi " diye tekrar mutfağa götürdüğümüzü hatırlıyorum.
Camın içinde dururdu.Çok fazla güneşte kalmıyordu çünkü pencerenin dışında asma vardı. Yani mum çiçeği alacalı bir güneş ışığında hayatını sürdürüyordu.
Çaydanlığı temizlerken çay posasından verdiğini hatırlıyorum.
Bir de zaman zaman süt verirdi. Süt verdiği zaman yapraklarında beyaz benekler oluşurdu. O beneklere bakarak sütü ne kadar daha vereceğini hesaplardı. Süt verdince açar dediğini hatırlıyorum.
Ve o mum çiçeği o kadar büyüdü ki mutfak küçük gelmeye başladı Annem de onu Ablamların iş yerine göndermişti.
Benim 18 yıllık mum çiçeğim var . Geçen kışı ( bu kışı değil bir öncekini) dalgınlıka balkonda geçirdi.
Karda kışta balkonda kaldı.
Kolumu kırmıştım onu balkonda unutmuşum.
Ben tecrübelerime dayanarak şunu söyleyebilirim. Çok dayanıklı bir bitki.