Hindistan Gezi Notları (Rajastan, Altın Üçgen, Varanasi)

[kuru.umit]

Bu nedenle Akbar’ın yaptığı kalelerde, camilerde kırmızı renk egemenken, Şah Cihan’ınkiler de beyaz. Şah Cihan bir ara dedesinin saraylarındaki kumtaşı bölümleri bile mermere dönüştürmeye kalkmış. Kalenin Pers tarzı bir bahçesi var. Yemyeşil bu alan içinde çok değişik bir kuş dolaşıp duruyor. Kale bahçesinde bu kadar ilginç kuş görürsek, Kuş parkında kim bilir neler göreceğiz diyorum içimden.

[kuru.umit]

Kalenin içindeki havuz sistemi saray içi, saray dışı neredeyse her yeri dolaşıyor. O zaman motor olmayınca bu işi yer çekimin göz önüne alarak yapıyorlar. Kalenin en ilgi çekici bölümleri Divan-ı Avam (halkla görüşülen bölüm), Divan-ı Has (soylularla görüşülen bölüm), Oktagonal Kule (Şah Cihangir’in oğlu tarafından tahttan indirilerek hapsedildiği kule), Şah Cihangir’in Sarayı (Akbar, oğlu Şah Cihangir için yaptırmış) ve Şah Cihan’ın kendisi için yaptırdığı özel bölüm Has Mahal. Her biri çok güzel bölümler.

[kuru.umit]

Agra Fort tan son kareler..

[kuru.umit]

Sonra yola düşüp 40 km ötedeki Fatehpur Sikri’ye vardık. Fatehpur Sikri hayalet şehir olarak adlandırılan bir şehir. Akbar tarafından yaptırılmış ancak burada sadece 16 yıl oturulup tekrar Agra’ya dönülüyor. Sebep ise susuzluk. Ancak Akbar yine de bu şehre gelip din alimleri ile tartışmalarını yapmış ve “ilahi din” adı ile kendi dinini de burada kurmuştur.

[kuru.umit]

Fatehpur Sikri fotolar devam

[kuru.umit]

Bu şehrin içindeki bir diğer önemli eser de Cuma Mescid ise 1648 de Şah Cihan tarafından, hapislik yıllarında babası ile birlikte Oktagonal kulede kalan kızı Jihanara için yaptırılmıştır. Diğer bir önemli yerde 54 metre yükseklikteki Bulend Darwaza (Zafer kapısı) denen kapıdır. Fatehpur Sikri de uzunca bir zaman geçirmek gerekiyor.

[kuru.umit]

Yemekten çıkınca saat 16:00’ları buldu, ve daha Keoladeo Milli Parkına 20 km var. Allahtan yemek kızlara iyi geldi, biliyorum gezinin bu kısmına sadece benim için geliyorlar. Aslında burası çok meşhur bir kuş gözlem evi ve eğer zamanı ise (Aralık-Şubat ayları) ve şanslı isek çok sayıda nadir yerel ve göçmen kuşu görebileceğiz.

[kuru.umit]

Girdiğimiz andan itibaren aslında ne kadar önemli bir yere geldiğimizi anladım. Tepemizden uçan şahinleri, atmacaları, civardaki maymunları saymıyorum, çünkü onlar her tarafta varlardı
Keoladeo Kuş Parkı 29 km2’lik bir alanı kapsayan bir park. Bu parkı yaklaşık 10 km2’lik alanı bataklık. Hal böyle olunca burada 380 üzerinde kuş türü olabiliyormuş.Doğada bulunan tavus kuşu, kanatlarını, kuyruğunu açmış dişilere kur yapıyor. bir köşeden antilopların çıkması, bir taraftan tilkileri görünce buranın sadece bir kuş parkı olmadığını anladık. İlk defa bu kadar çok sayıda geyik görüyorum, rehberimiz bir dala konmuş büyük bir kartalı işaret ediyor. Ben bir onun fotoğrafını çekeceğim diye Rickshaw dan iniyorum, biraz gidince tekrar durduruyorum. Rehber civarda gördüğümüz kuşları anlatmaya çabalıyor ancak doğrusu dikkatim sadece fotoğraf makinesinin vizöründe ha babam, de babam deklanşöre basıyorum. Bu kadar çok papağan bir arada olsun, bir de kaçmadan poz verip fotoğraf çektirsinler! Kingfisher denen siyahlı beyazlı küçük bir kuşu, İndian Roller denen rengarenk bir karga türünü fotoğraflamaya çabalıyorum ama ışık yetersiz olmaya başladı. Meğerse esas olay parkın 2 km ilerisindeki gölcük ve çevresindeymiş. İlk defa canlı olarak bir kaşıkcıl gördüm Gereksiz yere antiloptu, geyikti oyalandık. Burada göçmen kuşlardan bazılarını avlanırken gördük. Kıssadan hisse bu parkı, buralara kadar gelen ve doğaseverlerin mutlaka programa alması gerekir ama biraz daha fazla zaman ayırmak ve sondan başlayıp yürüyerek öne doğru gelmek gerekirmiş. Rehberin beni uyarması gerekirdi. İçimden kızıyorum.

[kuru.umit]

Agra’ya Rajastan eyaletinden geldik. Agra şehrinin bulunduğu eyaletin ismi ise Uttar Pradesh. Aslında bu eyalette daha gezilecek yerler var ama biz daha Agra’yı bile tam olarak gezemedik Burada 1 gün daha (en az kalmak gerekirmiş). Hep söylerim ya benim ne çok gezecek ve görecek yerim ama ne az param ve zamanım var! Yine de şükrediyorum ki, biz dünya insanları arasında Taj Mahal’i görenler tarafındayız. Bu da az şey mi?
Gezekalın

[Vildan Sönmez]

Ümit Bey, ellerinize sağlık. Yazı fotoğraflar hepsi güzel, ama en önemlisi baştan ne güzel bir program hazırlamışsınız. Hani hepimiz Taj Mahal'i biliriz de, daha neler varmış Hindistan'da. Yapılar ne kadar ihtişamlı. İnsanlar ne kadar renkli.
Elinize sağlık tekrar teşekkürler.
Bu arada gezi arkadaşınız da sizlerle birlikte olmakla ne kadar şanslı olduğunun farkındadır herhalde.
Dilerim birgün bizler de bu şansı yakalarız.

[kuru.umit]

Teşekkürler Vildan hanım,
bir türlü kısmet olmadı ama siz de bilirsiniz özel mesajlarla bazı agaclar.net üyelerine mesaj gönderip geziye davet etmiştim. Gezi için en ideal sayı 3-10 kişi arası. Üç-dört kişiye özel araba, hızlı hareket imkanı, 10 kişiye minibüs, biraz daha yavaş hareket imkanı ama daha düşük fiyat oluyor. Bir gün inşallah doğa ve kültür gezisi yapmaktan hoşlanan insanlar yanyana geliriz. Şimdiden söylemesi 2010 da ya İran, ya da Güney Hindistan olacak. Güney Hindistan doğası ve kültürü ile kuzeyden çok farklı. Doğası muhteşem, tekne gezileri oluyor. Güney Hindistanı lokal acenta ile yaparız herhalde. Onlarla İşi öğrendim. Nepal-Butan-Tibet'te ayrı bir gezi konusu. Ama hanım biraz o yöne ara verelim diyor. Yıllardır İran a gidelim derdim, Taj Mahali gördükten sonra şimdi o İran demeye başladı. Allah sağlık versinde.
Bu arada 14 mayıs başlangıçlı Hırvatistan-Karadağ-Bosna Hersek gezisini Koptur la yapmayı düşünüyoruz. İlgilenen gezginlere duyurulur.

[kuru.umit]

Sabah bizi otelden alıp 08:15 de kalkacak olan trene yetiştirdiler. Hindistan’da demiryolu ağı çok gelişmiş ve her gün çok sayıda sefer yapılıyor. Shatabadi Ekspresi gibi trenler ise çoğu turistik yerlere olmak üzere gayet hızlı ve konforlu trenler. Bu tren ile 2 saate Jhansi denen kente gittik.
Bizi burada başka bir rehber ve yeni arabası ile yeni bir şoför karşıladı. Ancak buradan gideceğimiz Orcha denen kente sadece şoförle gideceğiz. Burada bizi rehber karşılayacak ve burada Orcha’yı gezip devamında Kajuraho kentine gideceğiz. Kajuraho’da bir gece kalacağız.
Jhansi’den 16 km ötedeki Orcha’da gezeceğimiz yerler var. Burası da Uttar Pradesh eyaletine ait bir kent. Burası çöl ortasında bir vaha gibi. Hemen yanında Betwa nehri geçiyor. Bu nehir Taj Mahal’in arkasını yasladığı Yamuna nehrinin bir kolu.
Bizi orada bir rehber karşıladı. Bu rehber İngilizcesi en anlaşılabilir olanı. Önce sarayları gezmeye gittik. Saraylar daha önce gördüklerimize göre küçük sayılır Burada hüküm sürmüş olan Bundela hanedanlığı döneminde yapılmış 3 tane saray var. Bu saraylardan en etkileyici olanı Cihangir Mahal denen saray. Cihangir bu yöreye sefere çıktığında o zamanda, o yörenin kralı Cihangir için bir saray yaptırmış. Amaç Şah Cihangir’in hışmından korunmak ve mevcudiyeti devam ettirmek. Şah Cihangir kendisi için yapılan sarayda sadece ve sadece 8 gün kalmış. Bu arada beylikte kurtulmuş. Saray ise av köşkü olarak kullanılmış.

[kuru.umit]

Hanedanlığın diğer sarayı ise daha aşağıda ve pek gösterişli değil. Ancak burada bulunan kök boyadan süslemelerle anlatılan dini motifler çok güzellerdi. Gezdiğimiz saraylarda çoğu silinmiş ve bozulmuştu. Bu boyamalarda tanrı Rama ve Krişna’nın hikayeleri ve kahramanlıkları yanında, Tanrı Vişnu’nun reenkarnasyonu anlatılıyor.

[kuru.umit]

Fotolara devam

[kuru.umit]

Daha sonra ise Orcha içinde yürüyüş yaptık. Bu köyü çok sevdik. Pazarına girip alışveriş yaptık. Varanasi’de bol bol göreceğimiz Guru’lardan ilkini burada gördük.

[kuru.umit]

Rehberi sevdik. “Bizi güzel bir yere yemeğe götür” dedik ama eski köşkten bozma bir lokantaya götürdü. Güzel bir ortamda güzel bir yemek yedik, biz ortamı fotoğraflıyoruz, içerideki yerli Hintli turistlerde bizi. Orcha çok güzel bir yer buralara kadar gelirseniz uğramadan gelmeyin derim.
Rehberden ayrılıp 175 km ötedeki Kajuraho denen şehre doğru yola çıktık. Konaklamayı burada yapacağız. Yol çok kötü ancak yemyeşil bir yol. Şoför kafamın içini mi okudu nedir yolda giderken kuş gösteriyor. Bu bir İndian Roller (çok güzel renkli ala karga) durdurdum hemen fotoğrafladım. Arkasından beyaz bir şahin. Şahane bir kuş. Yahu ben bu kadar kuşu, bir sürü para verdiğim Keoladeo Kuş Parkında görmedim! O kötü yolu nasıl geldiğimiz anlamadım. Zamanı uzattık ama eziyeti de zevke dönüştürdük. Şoförümüz bir çiftçiymiş. Dolayısı ile doğayı iyi tanıyor. Aylık maaşı 2000 Rupee, yani yaklaşık 50 USD. Bu parayı arttırabilmek içinde turizm döneminde çoluk çocuk görmeden Jhansi-Kajuraho hattını gidip geliyormuş. Bahşişin en büyüğünü ona verdik. Helal olsun emekçi Hintli arkadaşıma…

[kuru.umit]

Bu arada yolda çok ilginç bir olayla karşılaştık. Elimde makine araba içinde kuş gözlerken, yolda çırıl çıplak yürüyen bir genç adama rastladım. Gözler fal taşı gibi açıldı ne olduğunu anlamaya çalışıyoruz. Çıplak çocuk görmeye alışığız da, erişkin biraz şaşırttı. Önce köyün delisi diye düşündüm ama sonra köyün çıplak delisi ile elini ayağını öpmeye çalışanlar ne halt ediyorlardı? Bizim şoför hin hin gülünce sordum. Yarım yamalak İngilizcesi ile o anadan doğma üryan adamın bir Jain rahibi olduğunu anlattı. Jainizm, Budizm gibi Hinduizm den ayrılmış olan bir din. Budizm ve Jainizm, Hinduizmdeki kast sistemini reddediyorlar. Jainlerin en temel prensipleri, hiçbir canlıya zarar vermemeleri. Bunlarda kendi arasında iki mezhepe ayrılırlarmış. İşte bizim gördüğümüz çıplak rahip Digambara denen alt gruptanmış. Bu mezhebe inananlar çok katı inanışa sahiplermiş. O kadar ki giyinme gibi dünyevi unsurları bile reddeylermiş. İnsanın üstündeki bulut onun giysisiymiş. Fesüphanallah! Bu ülkede neler görüp, öğreneceğiz.
Sonunda Madhya Pradesh eyaletine girip Kajuraho kentine vardık. Sonrada otelimize yerleştik. Otelin ismi Hotel Ramada. Güzel bir hotel.
Yarın erotik oymaları ile meşhur Kajuraho tapınaklarını gezeceğiz.
Gezekalın..

[Mine Pakkaner]

Gönlünüze, gözünüze, kaleminize sağlık. Tefrika roman tadında okuyorum sizi.

[kuru.umit]

Bu akşam ki bölüm biraz yüz kızartabilir. Sizden peşinen özür dilerim ancak o erotik oymaları oraya ben yapmadım ya!
Khajuraho, Delhi’den tam 620 km uzakta olan bir köy. Hindu ve Jain tapınaklarının en yoğun olduğu bir yer. Ancak meşhur olmasını sağlayan bu tapınakların duvarlarında bulunan erotik oymalar. Burası UNESCO’nun dünya mirası listesinde ve Hindistan’ında “yedi harikaları”ndan bir tanesi. Khajuraho isminin Sanskritçe anlamı “palmiye ağacı” demekmiş.
Bir zamanlar bölgede hüküm süren Chandela hanedanlığının güçlü zamanlarında Khajuraho, hanedanlığın kültürel başkenti olmuş ve şimdiki tapınakların büyük çoğunluğu o zamanlarda (Milattan sonra 950-1150) yapılmış. Bir zamanlar 20 km2’lik bir alana yayılmış halde 85 adet tapınak varmış ancak günümüzde bu sayı 25 ve bizim gezdiğimiz alan içinde ise sadece 12 tane tapınak var.
Sabah erken saatlerde yeni rehberimiz ve şoförümüzle bu alana vardık. Khajuraho tapınakları doğu, batı ve güney tapınakları olarak 3 bölümde geziliyor. Buradaki Hindu Tapınaklarının, birisi hariç, hiçbirinde bayrak dalgalanmıyor ve müzik sesi gelmiyor. Bunun anlamı burada ibadet yok. Eğer herhangi bir tapınak içindeki tanrı heykelleri herhangi bir sebeple hasar görmüşse, bu tapınakta artık ibadet yapılmadığını öğreniyoruz. Ne kadar ilginç!

[kuru.umit]

Buradaki tapınaklar tanrı Şiva, Vişnu ya da Jain mezhebine adanmış. Bunları bizim gibi gezginlerin ayırt edebilmeleri mümkün değil. Bence en güzel olanları, Batı tapınakları. Burada tapınaklar birbirlerinden yürüme mesafesi uzaklıkta bulunuyor. Hepsi bir platformun üstünde yükseliyor ve doğu-batı istikametinde uzanıyorlar. Doğuda girişleri var, bir tanrı heykelinin (sunak) bulunduğu odası ve onun dışında büyükçe bir oda dört taraftaki duvarlarda ve tavanda muhteşem taş oymalar ve heykeller bulunuyor. Kapıdan girip sol tarafa doğru yolu takip edinvce ilk olarak karşımıza Chaunsat Yogini tapınağı çıkıyor. Önünde bulunan begonvilleri ile Kandariya Mahadeo tapınağı en güzellerden bir tanesi. Chitragupta Tapınağı,Vishwanath Tapınağı, Lakshamana Tapınağı, Matangeshwara Tapınağı diğer tapınaklar. Ben bu tapınakların yemyeşil bahçelerine bayıldım. Her zaman ki kuşlar tüm cömertlikleri ile pozlarını verdiler.

[kuru.umit]

Tapınakların dış duvarlarında, gündelik yaşamdan ve savaşlardan sahneler yanında, bundan yaklaşık 1000 yıl öncesinin şartları düşünüldüğünde, her biri aslında birer sanat eseri olan erotik taş oymaların neden yapılmış olabileceğini hem orada rehbere sordum ve hem de dönünce araştırmaya çalıştım. Neden bir ibadethanenin, sadece dış duvarlarında bile olsa bu erotik figürler yapılsın?
Bunu Chandela hanedanlığının orijini hakkında söylenen efsaneye dayandıran hikayeler var. Bu efsaneye göre bir Hindu rahibin güzel kızı, ırmakta yıkanırken Ay Tanrısı tarafından görülür ve onun tarafından tecavüze uğrar. Bu Tanrı ile ölümlünün birleşmesinden Chandravarman adını verdikleri bir erkek çocuk doğar. Toplumun bu evlilik dışı ilişkinin çocuğu üzerine baskısı altında kalan anne, çocuğunuda alarak Orta Hindistan’ın yoğun ormanlık alanşarına göç ediyor ve burada çocuğuna hem bir anne oluyor ve hem de bir dini öğretiyor. Zamanla büyüyen çocuk Chandela hanedanlığını kuruyor ve bir gün rüyasında annesin görüyor. Annesi ondan bir istekte bulunur; “senden insanı şehveti gözler önüne seren ve bu zevklerin anlamsızlığını gösteren tapınaklar yapmanı istiyorum”. İlk tapınağını yaptıran ve annesinin isteğini yerine getiren Chandravarman, daha sonra kısa zamanda insanın şehvet duygularını, cinsel dürtülerini gösteren diğer tapınaklarla bir tapınaklar kompleksini kuruyor.
Diğer bir teoriye göre ise bu figürlerin yapılmasının özel bir amacı vardı. O günlerde inzivaya alınan erkek çocuklarının dini öğretilerini alırken, dünyevi zevkler hakkında bilgilenmelerini bu erotik oymalar sayesinde edinmeleri sağlanıyordu.

[kuru.umit]

Khajuraho tapınaklarının ana teması nedir diye sorulsa tek kelime ile”kadın” diyebiliriz. Dans eden, gözlerine sürme, ayak tırnaklarına kına yapan, saçını tarayan, masum, işveli, baştan çıkartan, güzel vücutlu kadınlar. Bu figürler yanında tüm günlük yaşamdan da sahneler var.
Hindu inanışında Mokşa (hidayete erme, özgürleşme), Budizm ve Sihizm de ise Nirvana ya ulaşmanın 4 yolu varmış; Dharma (erdemli yaşam), Artha (mal varlığı) Yoga, ve Kama (zevk). Bunların hepsi yaşamın içinde var ve normal kabul ediliyor. İnsan ömrünün erken yıllarında, yaşamın tüm bu yönlerini yaşamak ve sonunda tüm zevklerden vazgeçerek (pişmanlık duymadan, bağımlısı olmadan) Mokşaya varmak nihayi hedef oluyor. Tapınak duvarlarında aslında kadını ile erkeği ile, günlük yaşam ve savaş sahneleri ile, masum aşk ve erotizm ile tüm yaşam gerçekliği anlatılıyor. “Bu tapınağın kapısından içeri girdiğin andan itibaren, tüm dünyevi zevkleri dışarıda bırak” deniliyor.

[kuru.umit]

Daha sonra araba ile doğu grubu tapınaklara gittik. Burası ilk gezdiğimiz gruptakiler kadar geniş bir alana yayılmamış ve daha az gösterişli. Bunların çoğu ise Jain tapınağı. Buradaki tapınaklar Parsavanatha Tapınağı ,Ghantai Tapınağı, Adinatha Tapınağı. Burada da bir baykuşu yakaladım. Öyle güzel bakıyordu ki! Gece değil bir şey değil, uyanık olması ilginç.
Buradaki gezimiz sona erdi. Saat 17:00 de Varanasi’ye uçtuk. Varanasi, Hindistan’ın en kutsal kenti. Yani buraya giden Hindular hac görevlerini yerine getiriyorlar. Hindu inanışında ölüm sonrasında ruh ölmüyor ve başka bir bedende yeniden hayat buluyor. Reenkarnasyon denen bu olay aslında ruhun huzur bulmaması ile arzulanan bir durum değil. Bu nedenle ruhun kurtulması için varanasi de ölüp, ölü bedenin yakılıp kutsal nehir Ganj’a küllerin savrulması gerekiyor. Ancak bu şekilde reenkarnasyon döngüsü kesiliyor ve ruh huzur buluyor. Bu nedenle bu şehre ya ölüme yakın insanlar getiriliyor ve ölüm gerçekleştikten sonra yakılıyor ve külleri Ganj’a savruluyor. İmkanı olmayıp ta buraya ölmeye gelemeyen insanların ise öldüğünde yakılma ile elde kalan külleri Varanasi’ye getiriliyor ve Ganj nehrine savruluyor. Burada programımız aslında yarın saat 05:30 da Ganj nehrinde tekne turu ile başlayacak ancak gitmeden önceki hazırlıklarımda öğrendiğim Aarti Ganga denen Ganj’ı kutsama törenlerini kaçırmak istemiyoruz. Bu nedenle bu tören için akşam saat 18:00 de Dasaswamedh Ghat’ı önünde iyi bir yer kapmamız gerekiyor.

[kuru.umit]

Biraz zamanımız var. Bizim kızlar ilk günden beri Sari adlı Hint giysisini almak için yanıp tutuşuyorlar. Nerede giyeceklerini pek anlayamasam da bu sefer ekip bayan ağırlıklı ve onlara uyacağız. Varanasi ipek işi giysiler ve el işleri ile ünlü bir şehir ve bu işi Müslümanlar yüzyıllardır yapıyorlar ve sırlarını da çok iyi saklamışlar. Biz de yeni rehbere söyleyince kör istedi bir göz Allah verdi iki göz misali hemen bir dükkana götürüldük. Ben oturdum yorulmuşum, kızlar alışverişteler.
Akşam tam saatinde Dasaswamedh Gaht’a vardık. Burası çok kalabalık. Etrafta bol bol Guru var. Bu arada yol boyu dilenciler var. Bu kadar çok dilenciyi yan yana hiç görmemiştim. İyi bir yer kapıp törenleri izledik. Hindistan gezimizin en güzel ve ilginç gecelerinden bir tanesiydi. Yarım saat kadar süren tören aslında tamamen bir gösteriye dönüşmüş olay ancak bu şehirdeki en güzel anımız oldu. Tütsü kokusu, çan sesleri, duman, Ganj nehrine salınan ve su üstünde yüzen yanar mumlar. Sabahki erotik figürlerle güne başlayıp, günü bu dini ritüel ile bitirmek! İnsan bu ülkede nasıl da uçlarda dolaşabiliyor?

[kuru.umit]

Aarti Ganga töreni fotoları

[kuru.umit]

Aarti Ganga törenleri

[kuru.umit]

Akşam artık açlıktan ölüyoruz. Rehber bizi rastladığımız en ilginç lokantaya götürdü.Burası peynirleri ile meşhur bir lokanta çıktı. Ben klasik Hint yemeği istedim, kızlar ise peynir tabağı ve artık çok alıştığımız butter nan (yağlı ekmek) istediler. Kızlar haklı çıktılar, burası en kötü Hint yemeği yediğim yer oldu. Aslında burada pizza yemek lazımdı. Çaktırmadan bira servisi bile yapıyorlar. Buranın sahiplerinden birisi Alman’mış. İki lokantası varmış ve bu lokantanın geliri fakir çocukların eğitimine gidiyormuş.
Yarın erkenden Ganj nehrinde botla geziye başlayacağız. Daha sonra da Delhi’ye uçuş var. Artık sona yaklaştık.
Gezekalın

[kuru.umit]

VARANASİ (Ganj'da Sabah tekne turu)

Sabah saat 05:00 de arabamız ve rehberimiz otelin kapısına dayandı. Yollar dün geceki kadar kalabalık değil, ancak sabahın bu saatinde de bomboş değil. Etrafta bol bol turist taşıyan arabalar ve Rickshaw lar var. Hemen önümüzden iki kişi olarak bir Rickshaw a binmiş ve birbiri ardına dizilmiş 10 kadar Rickshaw ile Japon turist kafilesi gidiyor. Sonunda Dasaswamedh Ghat’a vardık.
Ghat dediğimiz yerler aslında Ganj nehrine uzanan merdivenlerine deniyor. Dasaswamedh Ghat ise en meşhur merdivenlerin olduğu mekan. Dün geceki Ganga Aarti töreninin yapıldığı yerde burasıydı. Buradan botlara biniliyor ve Ganj nehri boyunca bir aşağı bir yukarı gidilip Ganj nehrinde yıkananları, dua edenleri, çamaşır yıkayanları, banyo yapanları ve yakılan ölüleri gözlemlemeye çalışacağız.

[kuru.umit]

Ganj nehri 2510 km uzunluğunda ve kimi sıralamaya göre dünyanın 22. en uzun nehri. Himalaya’lardan doğup, Bengal körfezine dökülüyor. Hinduizm de bu nehir Tanrıça Ganga nın yaşadığı nehir olarak kabul ediliyor ve dün gece izlediğimiz Ganga Aarti töreni ona saygı amacı ile yapılıyor.
Bir Hindu, Varanasi içinde Ganj nehri kenarında ismi belli 5 tane Ghat’ı ziyaret ederse (Assi Ghat, Dasaswamedh Ghat, Adi Keshawa Ghat, Manikarnika Ghat ve Panchganga Ghat) hacı oluyormuş. Bu 5 en kutsal Ghat’a Pancha Tirthi Yatra deniliyor. Bu Ghatların önlerinden dualarla banyo alma ritüelleri yerine getiriliyor. Bazı Ghatlarda ise ölü yakma (kremasyon) işlemi yerine getiriliyor. Manikarnika Ghat bunların en bilineni, turistik botlarla genellikle bunun açığında gezinip, yanında bulunan bir iskeleden karaya çıkılıyor. Kremasyon işlemi ya klasik olarak odunların üzerine yerleştirilen ölü bedenlerin yakılması ile (genellikle bir bedenin yakılması yaklaşık 3 saat kadar sürüyormuş) veya devletin yaptığı elektrikli kremasyon tesislerinde yapılıyormuş Ancak sonuncusu pek tercih edilen yol değişmiş.

[kuru.umit]

Biz üç kişi ve rehberimizle birlikte bizi bekleyen küçük bota bindik. 16-18 Yaşlarında bir yeni delikanlının çektiği kürekli tekne, küçüklü-büyüklü diğer teknelerin arasından pek de kolay olmayan şekilde sıyrılıp yolculuğa başladık. Daha teknelere bindiğimiz yerde insanlara kutsal bildikleri Ganj’ın sularına batıp çıkıyorlar. Teknelerin küreklerinden kaçınmak için çaba gösteriyorlar. Doğrusu o anda biraz huzursuz olmadım değil. Bu insanlar kendilerince inançlarını yerine getirmeye çalışıyorlar, biz turist tayfası onları istemeden de olsa engelliyoruz gibi geldi bir an. Teknelere bindiğimiz Dasaswamedh Ghat ne de olsa en kutsal saydıkları 5 tane Ghat arasında yer alıyor ve başka bir yerde ibadetlerini yerine getirme şansları yok. Bu düşünceden fotoğraf makinemi kaldırıp ilk karemi çeker çekmez sıyrıldım.