Ben de blog'unuzu ve forumdaki pek çok yazınızı takip eden biriyim. Yazılarınızdaki üslubunuzdan kelimeleri dikkatle seçen biri olduğunuz dolayısıyla iş yaşamından çok çektiğiniz anlaşılıyor zaten
Hele ki içeriklere baktığımızda bir hazine ile karşılaşıyorum her defasında. Her yazıda açıkça belli oluyor ki o yazı yazılana kadar defalarca kez bambaşka kaynaklarda araştırmalar yapılmış, bir içerik denizinden çok değerli sentezler yapılarak eyleme geçilmiş ve pahabiçilemez deneyimler elde edilmiş. O yüzden yazılara yeterince dikkat veremeyeceğimi hissettiğimde okumuyorum. Yeterince dikkat verebileceğim bir zamana erteliyorum okuma işini.
Tüm bu emek ve paylaşımcı ruhunuz için sonsuz teşekkürler.
Ben de her şeyi bırakıp sizin kurduğunuz gibi bir yaşam kurmayı isteyenlerdenim. Yazılarınıza denk gelmeden önce olabilirliğini hiç sorgulamadan inandığım bir hayaldi. Ne var ki yazılarınızı ve sizin gibi hayalini gerçekleştirmiş diğer üyeleri gördükçe hayallerimi sorgulamaya başladım. Başarı hikayeleri görmeden önce o kadar kesin inanıyor olmamın sebebi olarak dunning-kruger sendromunu sorumlu gösterebilirim sanırım
Bir şeyin nasıl gerçekleşeceğini bilmeyince onun kolayca gerçekleştirileceğine inanması kolay tabi.
Ancak detaya inildiğinde görüyorum ki o kadar da kolay değil böyle bir yaşam inşa etmek. Özellikle de başarı hikayelerinin kahramanlarının genelde gelir seviyesi bakımından ortalamanın üstü yerlerde olduğunu fark ettikten sonra. Keyifle okuduğum tüm o deneyleri, maceraları yaşamak için bir şekilde bu çabaları fonlamak gerekiyor sonuçta. Ölçüyorum, biçiyorum, ne yaparsam yapayım kurduğunuz sistemi sadece kurduğunuz sistemle döndürmeyi matematiksel olarak beceremiyorum. İlla ki dışardan bir kaynak suyu gerekiyor. Bunu becerebileceğimi düşünmediğimden dolayı ben bu hayallerden vazgeçmiş durumdayım.
İnsanların hayallerini gerçekleştirmesi yolunda cesaretlendirici bir rol üstlendiğinizi görmekten mutluluk duyduğunuzu yazılarınızı biraz okuyan biri bile rahatça anlayabilir. Tam tersi bir etki yarattığınızı burada yazmamın sebebi ise aslında bu etkinin o kadar da olumsuz bir şey olmayabileceğini vurgulamak.
Sizinkine benzer bir düzenle kurulmuş bir yaşamın sunduğu kaynaklarla "kendi kendine" dönen bir sistem kurmaya kalksam, sizin de yazılarınızda ara ara itiraf ettiğiniz gibi yaşam standartlarının bir kısmından oldukça ödün vermek gerekecek ki bu benimle beraber çok istediğim bu hayatı yaşatacağım sevdiklerime kabul ettiremeyeceğim bir şey. Eğer bu durumun farkında olmadan yola çıksaydım büyük olasılıkla hem onları hem kendimi mutsuz edecektim.
O yüzden tekrardan tüm bu deneyimleriniz ve paylaşımcı tutumunuz için teşekkürler.
Üstelik bir şeyler yetiştirmenin keyfinden tamamen uzak kalmak zorunda da değilim. Hala saksıda birkaç şey yetiştirebilirim