Sevgili Sakagün, Coci ve Boci kendilerine yaptığınız bu büyük iyilikten dolayı size teşekkür ediyorlardır ama benim de yüreğimin sizinle birlikte olduğunu bilmenizi istedim. Bu minikleri sahiplenmeniz beni çok duygulandırdı. İlk oğlumuzu kaybettikten sonra (cin gibi akıllı bir terrier idi), kendime bir hayvanla o kadar yakınlaşmayacağım dememe rağmen 3 ay sonra ,bir barınakta şimdiki kızımı gördüm.O günden beri (Vay canına 8 yıl olmuş )yanıbaşımda. Ben, bugüne kadar kendi doğal tombikliklerinden daha şişko olan köpek yavrusu görmedim.Size tuhaf gelecek ama ben sizinkilerin yeterince doymadıklarını düşünüyorum.Benden önce bir arkadaşımızda yazmıştı.Ölçüyü bilmiyorlar ama eğer fazla yedilerse minicik midelerine sığmıyor ve çıkarıyorlar.Süt yanında tok tutacak bir şeyler veriyormusunuz?Sütün içine ekmek doğramak ya da mama verecekseniz ıslatarak, yumuşatıp vermek gibi. Ne bulursa tadına bakmaları ayrı bir konu,damak zevklerini geliştirmeye çalışıyorlar.(Aynen benim gibi
Ben de farklı bir yiyecek gördüğüm zaman tadına bakmak isterim ).Obezlik daha sonra karşılaşabileceğiniz bir problem.Özellikle kısırlaştırılmalarından sonra.Son olarak ,siz ne yaparsanız yapın ataları gibi iri ya da minik olurlar. Bunu bizim değiştirmemiz mümkün değil. Biraz uzun oldu galiba.Lütfen kusuruma bakmayın.İyilik dolu kalbiniz,fedakarlığınız ve emekleriniz için en içten sevgilerimi yolluyorum.Kabul edermisiniz...