Sayın
ayazkentli, resmini koyduğunuz bitkiyi ben de çok severim. Ayrıca bir de hoş anısı var : Oğlum 3-4 yaşlarındayken birgün kapıya elinde bu ottan bir demetle gelmişti ve ben onları başakları dökülmeye başlayıncaya kadar uzun yıllar kuru olarak vazoda saklamıştım. Onlara her bakışımda onun o küçücük yüzündeki kocaman gözlerini hatırlayıp kendi kendime gülümsedim
Bugüne kadar ismini aramak gelmedi aklıma,şimdi biraz araştırınca "hasır otu" ismiyle çıktı karşıma. Ama latincesini bulamadım ne yazık ki..