Bizdeki durumu anlatayım.
Bizim evde cumartesi günü bahçe günüdür. Sabah kahvaltısından sonra ilk iş arabaya atlıyoruz, Çayyolu'ndaki seralara gidiyoruz. Çok yakın olmamız büyük avantaj. Hiçbir şey almayacak olsak bile bakmaya gidiyoruz ama bilirsiniz genelde hiçbir şey almadan pek dönülemez.
Normalde yemeklerini yemek için bin bir naz yapan ufaklıklar cumartesi sabah hemen kahvaltılarını bitiriyorlar, çünkü abla hazırlanıp evden çıkarken yemeği bitmemiş olan gelemez.
--------------
Çiçekçiye gitmeden evde bir hesap yapıyoruz. Çaktırmadan matematik çalıştırmanın da çok güzel bir yolu.
- 2 tane kare saksımız var, her birine 5'er tane menekşe dikilecekse kaç menekşe lazım?
- Uzun saksılara da 4'er tane dikiliyor, 4 tane de uzun saksımız var, toplam kaç oldu?
- Menekşelerin tanesi 50 kuruş, petunyalar 1 liraysa; 20 menekşe, 10 petunya ne kadar tutar?
Çiçekçide bir oraya bir buraya koşturmayı çok seviyorlar. Çiçeklere bir zarar vermedikleri sürece bir şey demiyorum. Artık alıştılar zaten, kazara dokunmamak için eğile büküle aralardan geçiyorlar.
Benim değişik kasalardan beğendiklerimi bir araya toplamak, kasaya doldurmak, sayısını hesaplamak gibi işler onların. Büyük olan artık çiçek de seçiyor; çok çiçekli olanı değil, bitkisi gelişmiş olanları alacağını öğrendi.
Ufaklık da seçiyor sözde ama genelde arkasından değiştiriyorum.
Alacaklarımızı aldıktan sonra bazı zamanlar kendilerine de birer çiçek beğenip alıyorlar. Kendi aldıkları çiçeği kendileri dikiyorlar (tabii ki yardımla), o şartla alabilirler.