Sabahtan akşama kadar dut ağacından inmezdik. Zorunlu molalar dışında tabii ki.
Neler yapardık diye düşünüyorum da, elim sende oynardık kocaman ağacın dallarında. Yorulunca yatağımız olurdu dalları. Uzanır dinlenirdik. Patlayıncaya kadar dut yerdik. Sonrası malum midelerimiz bozulurdu. Dut ağacı en eğlenceli oyun bahçemiz olurdu.
Şimdi ise ağacından dut yemeye hasret kaldık.