|
[QUOTE=hassoman;
....İnsan oğlunun, bırakın başka tür canlıların yaşam kalitelerini artırmasını, kendi türüne bile acıması yoktur…
… Ama doğa insana rağmen yaşam kalitesini artırmak için dayanıyor. Ama nereye kadar?
....Ben size söyleyeyim son insana kadar. Çünkü doğa zayıf, dayanıksız olanı bağışlamaz.
Sonrasında o kendini en kısa zamanda iyileştirmesini bilecektir.
Hiç kuşkunuz olmasın.[/QUOTE]
SADECE MASAL
Bir var mış, bir yok muş
Avcı insan, av hayvan imiş.
Avcı avla mış, av avlan mış.
Hiç bitme miş, hep üre mişler.
Gel zaman, git zaman.
Avcı da av da insan olmuş.
Avcı avlar büyür,
Büyüdüğünü sanır sevinir miş.
Av avlanır bitmez,
Bitmediğini sanır sevinir miş.
İkisi de sevinir,
Ama asırlık ağaç üzülür müş.
Bir gün gelmiş!
Ne av, ne de avcı kalmış.
Asırlık ağaç "oh be" demiş.
"Artık üzüntüm bitti.
Kendini avla yandan kurtuldum.
Arada beni de avla yacaktı" demiş.
Der miymiş ağaç! inanmam.
Masal masal inan ma.
|