Bir yere gitmeniz gerektiğinde kedinizi bırakacak kimseyi bulamıyorsunuz, yanınızda götüremiyorsunuz. Koltuk kanepe ne var ne yok tırmalıyor. Kızdığı zaman kime kızmışsa onun eşyalarını yerlere saçıyor. Ama herşeye rağmen akşam eve geldiğinizde koşup kapıda sizi bekliyor yumuşacık sarılıyor tıpkı bir bebek gibi. Korkutmuş gibi olmayayım genede kuşa hayır diyen anneniz kediye nasıl evet dedi şaşırdım.
