[cenan]

2009’ un Nisan ayında marketten aldığım Glayöl soğanlarıyla başladı hikâyem. Maksadım iki çocuğuma emek verilen bir şeyin nasıl geliştiğini güzelleştiğini göstermekti. Önce nete girip bunlar nasıl ekilir diye araştırırken sizlerle tanıştım. Sonra okuduklarıma karşılık toprak ve saksı aldım eve gittim. Çok soğuk ve rüzgârlı o akşamda, çocuklara ben tarif ettim onlar soğanları toprağa yerleştirdiler. Can suyunu verdiler. Ve beklemeye başladık. Önce heyecanlandık sonra meraklandık yine size başvurduk. O zamana kadar evde ot bile yetiştiremeyen biz kendimizi bu âlemin içinde bulduk. Ücretsiz paylaşımlardan tohumlar aldık ektik. Desteklendik… İşte o gün bu gündür içimde başka şeylerinde yeşerdiğini hissettim. Kedilere uzaktan bakan ben... Köpeklerden korkan ben gitti… Eşimin hayvan sevgisi aile içimizde dörde katlandı.
Sonuç ne mi? Belki imkânlarımız dâhilinde olmasından kaynaklanan profesyonel bitki yetiştirici değilim… Evde tüylü hayvan besleme gibi bir imkâna da sahip değilim. Ama ıssız yerlerdeki sokak köpekleriyle kendi yemeğimizi paylaşıyorsak, bir çiçeğin açışına bilmeyerek gülümsüyor, boyun büküşüne de bilmeyerek kaşımızı çatıyorsak, çocuklarımı kaktüslerin dikenlerini minicik parmaklarıyla severken hatta öperken görüyorsam, bizde gelişme var demektir.
Bu sevgiyi önce içime sokan buradaki arkadaşlıklarıma çok teşekkür ediyorum. Ağaçlar.net ciddi seviyeli arkadaşlıkların olduğu ayrı bir mekân. Burada bu saygı, bu çıkarsız insan diyalogları olmasaydı bu kıvama geleceğimi hiç zannetmiyorum. Hepinizi çok seviyorum.
He bir de benim çiçeklerim öyle birçoğunuzunkiler gibi güzel olmaya bilirler ama benim için çok güzeller…