[pria]

Bu konular biraz da insanların psikolojik donanımıyla,hayat felsefesi ve yaşam koşulları nedeniyle şekilleniyor..
Bugüne kadar eğer yılan korkum olsaydı işimi yapamazdım..İnsanın başlangıçta hafiften korkuları olsada zaman ve iş şartları insanı daha alışkın,soğukkanlı yapıyor..
Ben belki de doğayla tamamen içiçe yıllarca yaşamak zorunda kalmasaydım bu kadar soğukkanlı olmazdım..
Örneğin yaz tatillerinde okul harçlıklarımı çıkarmak için 16 yaşlarından itibaren 4 yıl Çanakkale/Kazdağları'nın tüm ormanlık bölgelerinde şantiyelerde kaldım..
Bir şantiye..dağın başında..çeşme şantiyenin 30 metre uzağında ormanın içinde..her sabah iki arkadaş havlumuzu,sabunumuzu alıp çeşmeye inerdik..orman ayı kaynıyor..biz inerdik çeşme başına..çeşmenin etrafı yabani erik,elma ağacı dolu..ayı kardeş bizden önce gelmiş,eriklerin dallarını kırmış,bir tane bile olmuş erik bırakmadan yemiş afiyetle..
Biz buna rağmen hiç tedirgin olmazdık..dağlarda yaşayan yörükler,türkmenler tembihlerdi bize hep..eğer karşınıza ayı falan çıkarsa sakin olun,üzerinizde ışık yansıtan birşey olmasın..''geç koca oğlan'' deyin içinizden..o geçer gider'' derlerdi..
Her sabah şantiyeden çıkıp işe 5-km yol yürüyerek giderdik..yol boylarında o kadar güzel böğürtlenlikler,çilek alanları vardı ki..sabah dua ederdik,inallah ayılar bizden önce çilekleri,böğürtlenleri toplamamışlardır diye..

Ama o daha çocuksu yaşlarda ayı korkusunu yenmem için bana ne yaptılar biliyor musunuz..birgün 3 kişi ormandan şantiyeye olan 5 kilometre yolu yürürken,bir baktım yanımdakiler kaybolmuş ortalıktan..beni alacakaranlıkta yapayalnız bıraktılar..
tabi çare yok..karanlık çöktü..ben bağıra bağıra şarkı söyliye söyliye karanlıkta şantiyeye ulaştım korkuyla karışık..sanırım ayılar korkmuştur benim tedirgin şarkılarımdan..
ayı karşıma çıkar korkusunu biraz böyle aştım..

Ondan sonraki yıllarımda ormanda çok yalnız dolaştım..kurtla da domuzla da karşılaştım..artık alışkındım..

Hayatımda bir kez yılan öldürmek zorunda kaldım..
Bir yaşlı alamancı abimiz vardı..emekli olmuş kasaba kıyısında 3 dekarlık bir arsaya güzelim bir ev yapmıştı..banada fidanlık için bir yer tahsis etmişti..
birgün hep beraber yer sofrasında yemek yiyorduk..birden bana seslendi..iki metre falan uzakta bir yılan görmüş..kalktım usulca..ne yapayım diye sordum..''öldür lütfen'' dedi..bende bel küreğini aldım,yılanı ortadan ikiye böldüm..
bugün olsa yapmazdım..