En sevgili bitkim : Şakayık
Şakayık, şa-ka-yık. İsmini bile söylemek hoşuma gidiyor. Önceleri bu çiçeğin ismini çok duymuştum ama nasıl olduğunu bilmiyordum. Annemden duymuştum, bir arkadaşımın açtığı zaman hayranlıkla anlatmasından duymuştum, şarkısını duymuştum, seneler sonra yazar olup da kitabını aldığım ilkokul sıra arkadaşımın “Şakayıklı Teyze” hikayesinde duymuştum. Her duyduğumda da nasıl açtığını bilmesem de “şakayık” hep ilgimi çekmişti.
Seneler sonra, hayal ettiğim gibi bahçesi olan eve kavuşunca “şakayık” ile yakınlaştım. Sokağımızın adı “Şakayık” olunca bahçemde şakayık da olmalıydı. Aradım ama kolay bulamadım , bir arkadaşım “Benimkinin kökünden ayır “dedi , kıyamadım.
2006 Kasımında bahçeye dikilecek bir kaç bitki almak için Beykoz Fidanlığına gitmiştim. “O ne? Bunun adı nedir? Bu yaprak döker mi?...” gibi soruları sıralarken yan yana üç saksıda, yaprakları sarkmış, dökülmüş, kendinden geçmiş üç şakayıkla tanıştım. İsmini öğrenmesem saksılar yüzüne bakılacak gibi değildi ama ben aradığımı bulmuştum işte.
Yeni üretime geçmişler, ellerinde üç adet kalmış hemen ikisini kendime, birini de yeni tanıştığım komşuma aldım. Kapı önüne yarı gölgeye diktiğim, yerini çok sevdi, alt bahçede güneşe diktiğim ise ya sıcağı sevmedi ya da toprağını, yaz ortasında kurumaya başladı. Kapımın önündeki, ilk baharında sadece güzel yapraklar verdi, ikinci sene “bir” tomurcuğu oldu ama ne tomurcuk; her sabah erkenden, açıp neye benzeyecek diye bakıp fotoğraf çekiyordum hatta evdekilerin alaylarından korunmak için sabahın yedisinde gizlice yapıyordum bu işi. Sonunda açtı ve güzel tomurcuk, güzel pembe bir güle döndü. Sonraki sene üç ve bu sene on dört çiçeği oldu, bazı çiçeklerin çapları 20 cm kadar. Bu zamana kadar da hiç özel bir şey yapmadım, böceklenmediği için uğraşmadım da.
Şakayık sonbaharda da yaprakları renk değiştirince güzel oluyor. Kışın kuru - kızıl dal olarak kalan şakayık da sizi şaşırtmasın, baharda kocaman yeri dolduruyorlar, şimdiden çapı 90 cm kadar oldu.
Çiçekler her sene, önceki seneden daha çok sayıda ve daha iri oldular. Şakayık çiçeğinin kökü ne kadar gelişirse çiçeklenmesi de o kadar iyi olurmuş. Yer değiştirmekten, köklerinin kurcalanmasından hoşlanmazmış, küsüp o sene çiçek açmazmış.
Zavallı alt bahçedeki şakayık ise bahçe duvarı inşaatı sırasında saksıya alındı, altı ayını saksıda geçirdi, daha iyi gelişir diye yarı gölgeye dikildi, baharı güzel karşıladı ama nafile yine yaz ortası bozuldu. Kızımın okulundan çok sevdiğim bir veli şakayık arıyormuş, aslında köklerini kurcalamak istemem ama alt bahçedekinin yerini değiştirirken sana da veririm deyince çok sevindi, sonbaharda da şakayığını aldı.
İşte şakayık ile ilgili tesadüflerim çok oldu ya, yakın zamanda üyemiz Sn. Orhan Özbilgiç, sevinçle bahçesindeki şakayığı sergilediğinde şakayık olmadığını öğrenince çok üzülmüştü. Tesadüfen o sıralar bahçeden yeni çıkan yaprakları farkettim , söktüğüm kökten bir parçanın kalmış olduğunu anlayınca bunun da Orhan Beyin kısmeti olduğunu düşündüm. Şimdi o kök emin ellerde, Samsun yolcusu.
Kapı girişindeki şakayığımın kocaman olmasını, bir gün kendine kırmızı çiçekli kardeş bulmasını, on beş günlüğüne de olsa kocaman çiçeklerle dolmasını istiyorum. Belki bir gün ben de iyice “teyze” olunca, “Şakayıklı Teyze” ünvanını alırım, çocuklar baharın güzel havasını “Teyzenin şakayıkları açmış, bahar iyice gelmiş” diyerek müjdelerler, yol tarifilerinde “Şakayıklı bahçeden sonra…” derler. Olmaz mı, kim bilir…
Forumdaki konular:
Ağaç Şakayık (Paeonia sp.)
Şakayık Üretimi
Bitki hakkında yazışmaları yukarıdaki adreslerde yapmalıyız.