Şu ana kadar tartışılanlardan anladığım, sistemin temel bir iki noktası,
>ÖZGÜVENİLİRLİK; Müşteriler satıcılara güvendiği için ürün talebinde bulunacak.Herhangi bir sertifika
vb resmi uğraşlar olmadan aktiviteler devam ettirilmeye çalışılacak.
>Denetim; İzah etmeye gerek yok heralde.
>Yerel Tüketim, İmkanlar çerçevesinde yerel pazarların kurulması ve takip ettirilmesi. Nakliye sorunu olmayan ürünlerde bu sıkıntı olmayabilir.
Bu sıralamaya daha çok maddeler eklenir, acaba bu işlemlerin temel bir paydada yapılması için agaclar.nete bağlı bir web sayfası veya yeni bir websitesi kurulabilir mi?
Sitede üreticiler;
>Üretim aşamalarını yayınlayabilriler
>Zararlı mücadelelerini anlatabilirler
>Tahmini ürün miktarlarını ve sevkiyat bölgelerini belirtebilirler.
Alıcılar,
>Almak istedikleri ürünlerin üreticilerini daha iyi tanıyabilirler.
>Ürünlerin yetiştirilme aşamaları hakkında daha net bilgilere sahip olabilirler.
>Gerekirse kendi imkanları ile araziye giderek denetleyebilirler ve yorumlarını belirtirler.
>>>Örneklemek gerekir ise, Yaşadığım ilin kanalizasyon ve fabrika atıkları bazı köylerden geçmektedir. Bunun yanında şehrin yukarı kısmı olan köylerinde ise alabalık yetiştirmeye uygun kaynak sular vardır. Ben pazardaki teyzelerime amcalarıma hangi köydensin diyerek bir denetim yapıyorum. Biliyorum ki daha alçak kotlarda bulunan köylerde tüm ürünler boyahane kimyasalları ve kanalizasyon ile terbiye edilmiş sularda sulanıyor.
Kaygımız ahlaklı ticaret, ne gereğinden fazla kar ne de zarar. Bu yüzden tüketici (müşteri değil) üretim aşamalarını yaşayabilmeli ki, "Ne olacak 2 kg domates, 1 kg peynir değil mi?" diye sormamalı hatta soramamalı.