Hollandalıların Güney Afrika’dan getirdiği çok sevdiğim bir bitkiyi tanıtmak istiyorum: Agapanthus. Latince karşılığı aşk çiçeği anlamındadır…
Agapanthus, maviden mora küçük çiçeklerin uzun bir sap ucunda buket halinde tamamlayıcı koyu yeşil kılıç gibi kalabalık yaprak grubuyla çok etkileyici bir bitkidir. Her türlü suyu geçirgen topraklarda güneşten yarı gölgeye hatta ağaç diplerinde karmaşık köklerle bile mutlu yaşayabilir. İstanbul’dan Mersin’e ılıman sıcak iklimlerde gelişebilir.
Agapanthus‘un bir özelliği var. Yazın bitki kökleri rutubetli olmalı, kışın da toprakta kuru kalmalı. Çiçek açabilmesi için bol miktarda çok sıkışık dikilmelidir. Serbest bırakılan kökler çiçek açmaz. Bahçenizde böyle durumda olan bitkileriniz varsa biraraya toplayın. Agapanthus saksıda da yetişebilir. Ama saksıyı da küçük tutun. Büyütmeyin, yoksa o canım çiçekleri göremezsiniz. Dikeceğiniz bu bitkiler çok uzun yaşar. Kışın kısa süreli de olsa kar yağışına dayanabilir. Çoğaltılması da kolay. Kışın ya da ilkbaharda kökten ayırmalar yapın. Ama bu yeni fidelerden ilk yaz için çiçek beklemeyin. Mavi - mor çiçekler geçtikten sonra tohumlar gelişmeye başlar. Yaz sonunda tohumları dikebilirsiniz. Gelişmesi de yavaştır. 3 - 4 senede büyüyebilir. Üretimi kökten demiştim ama önemli bir şey var. Ayrılan fidelerin yaprağını yarıya kadar kesin, geliştirmek için sulamaya devam edin (Esas bitkide değil).
Beyaz çiçeklisi, yaprakları ve çiçeği minyatür gibi olanı, alacalı yapraklısı ve kışın tepesi kaybolan baharda tekrar çıkan türleri de sonradan üretilmiştir. Agapanthus‘un doğalı yaz kış yeşil yapraklı kalır.
Kaynak