|
Bir Agac olmayi cok ama cok isterdim
Babam, biliyormusun ben Agaclari cok seviyorum...bu siirim sanadir Babam!
Masmavi göklere dogru acilan dallari, yepyesil taptaze yaprakli bir Agac olmak isterdim. Babam, Agac deyipte gecme. Acayim sana düslerimi.
Bir dag gibi sapasaglam hep ayni yerinde duruyor, O cok güclü ve dayanmayi biliyor.
Kiskanilacak bir durum degilmi- Güclülük, tek ve bagimsiz olmak......?
Ama bir gün geliyor...
Sonbahar geliyor. Yapraklarini, o canindan cok sevdigi yapraklari; sarariyor ve soluyor.
Her Rüzgarda, onlari tek tek kaybediyor.
Inaniyorum ki Agaclarda agliyor. O an yikiliyor. Yanlizligina teslim oluyor...
Ama bir gün geliyor...
Ilkbahar geliyor. Yeniden gücleniyor ve taptaze gür yeseriyor. Yagmurun ve Günesin Sevgisi sanki onu yeniden doguruyor.
Belki artik biraz egoistligi tutuyor ama Onsuz yapamiyor
...Sevgisiz yapamiyor....
En güzeli o Günler geldiginde, kazanacagini ve yine kaybedecegini, ve yeniden
yine kaybedecegini ama Sonunda yine kazanacagini cok iyi biliyor.
O tek! O sapasaglam yerinde! O bagimsiz! O bir savasci.....
Bir Gül, bir Menekse **** bir Papatya olmak degil!
Babam, anliyormusun?
Ben Agaclari cok kiskaniyorum, onlari sevmedigimden degil,
onlara karsi hissettigim bu büyük Askimdan dolayi kiskaniyorum...
Babam, anliyormusun bir Agac olmayi cok ama cok isterdim....
(Ocak 2000, Almanya)
|