|
Sevgili Nariel. üzüntünü aynen yaşıyorum. Eğer onu kalabalık bir yere götürüp bıraktılarsa, bizim soyumuzdan birileri elbet vardır inanın buna. O kadar azınlık değiliz. Diğer ihtimalleri aklıma geldiği gibi uzaklaştırmaya çalışıyorum. Yoksa tahmin ediyorum siz benden çok daha gençsiniz benim daha önce başıma neler geldi düşünemezsiniz bile. Tek bir konuda içim rahat, siz eminim ailenizide kendilerini sorgulamaya zorladınız böylelikle, beraber aramanızdan bu anlaşılıyor. Bu bile minikler için bir çabadır buna gönülden inanıyorum. Sizin şartlarınızda yapılacak en iyi şey de bu kadarıydı ve fazlasıyla yaptınız zaten. Kaldı ki yapılacak her şeyi yapıp da yine elden bir şey gelmediği zamanlar oluyor. Her ne olursa olsun boğazınıza bir lokma takılmamalı Nariel. Sizin gibilere ihtiyacımız var. Hem bizim çoğalmaya, hem miniklerin yardımlarınıza. O nedenle bir şekilde vicdanınızı sorgulamayın lütfen. Bakın başka bir şey anlatayım size biraz konunuz dağılsın. Şimdi benim minikler evdeler aralıklarla kafesten çıkarıp kapalı kapılar arasında ilgilileniyoruz. Onlar iyiler ama benim 15 yaşıında olan oğlum yemeden içmeden kesildi daha şimdiden. Saklanadığı yerden çıkmıyor. Travma başlamak üzere. Ufaklıkları uzaklaştırmak mümkün değil. Bizde kaldıkları süre uzadıkça evde kedimi risk altına sokuyorum. Ama napalım bize yardımcı olacak birilerini buluncaya kadar da yapacak başka bir şey yok.
Demek istediğim siz ne kadar uğraşsanızda bizim ve sizin gibilerin işi zor. Her durumda bir zorluk karşımıza çıkıyor. Ama bu beni yıldırmadı eminim ki bundan sonraki yaşamınızda da sizi yıldırmayacak.
Bu hayatta duruş şeklidir.
Bu hayata yiğitlenmektir.
Tüm yüreğimizle eşim ve ben size üzüntünüzü hafifletecek sabır diliyoruz.
Kurtardığınız diğer minikleri düşünün lütfen, hiç azımsanmayacak şeydir, başına gelenden başkasının da anlayabileceği bir şey değil.
Esenkalın. Uzattığınız her el, zorluğunuzda sırtınzdaki destek olsun...
|