Ateş çiçeğinden bir fide kışı kendi kendine ölmeden ve de onmadan geçirdi. Baharda öyle azdı ki; koca bir top çalı gibi oldu. İşte o soğukta, ayazda kışın ölmeyen fide, dağ gibi haliyle abartısız bir günde buruştu gitti. Üzeri toz gibi kül gibi birşeyle kaplıydı.
O gün tanıştım kırmızı örümcekle. Ve çiçekleri fotoğraflama isteğim gitti. Keşke diyorum şimdi, vaktinde fotoğraflarını çekseydim çiçeklerimin.
Fırtınasız bir ev bulursan çiçekleri biz taşırız Ülker(ama nereye taşırız bilmem
)
Ya da o ev sana kısmet olur umarım...