Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi dkp
Sayın asumandilek, yazınız sayfa aralarında kalmasın, mumçiçeği hikayeleri bölümüne taşımanızı dilerim.
Duygu yüklü, güzel bir yazı.
|
Biz eski zamanın gençleri çok şanslı değildik ya da Ülkenin şu an bulunduğu duruma bakılacak olursa belki şanslıydık da biz bilmezdik. Neyse asıl söylemek istediğim bizim zamanımızda öyle babayla oturup sohbet etmeler, dertleşmeler olmazdı. Bu sayfayı görünce gözümden ılık bir kaç damla yaş aktı istemsiz. Çocukluğumun mekanı, evimizin salonu mum çiçeğiyle kaplıydı dört taraflı. Yıldız yıldız çiçeklerini hep sevmiş ama biraz da kıskanmıştım onu babamdan. Hani sorsalar büyüyünce ne olacaksın diye o çocuk aklımla mum çiçeği bile diyebilirdim belki.
Hiç anlatamadım sana,
Kırıklarımı.
Kızdıklarımı,
Sen hep ötedeydin
Ben sana
susuşumda
Kanadım
Oluk oluk.
Seninde elaydı gözlerin
Baktığında erirdim
Korkardım
Bir adım ötemdeydin
Yaklaşamaz
Ağlardım.
Ağlama derdin karşımda
Ağlama anlat
Bakardım kaşlarına
Çatardın
Susardım
İçim kanardı
Yürek göz olur
Ağlardı.
Açmadın hiç;
Bakamadım yüreğine
Baksaydım belki
Sevgi kusardı
Belki
İçimde
yürek susardı.
Anama sarılırdım
Katıp beni göğsüne
Aldırma
yavrum derdi.
Yavrum..
Ben daha çok
Ağlardım.
Severdim seni
Gözlerimle her gece
Oturur dizlerine
Tutunur ellerine
Ve bakıp
Gözlerine
Hüngür hüngür ağlardım
Midesi tok sırtı pek.
Büyük salonuna evimizin
Sarkardı mum çiçeklerin.
Yapraklarına serip sevgini,
Hayran hayran izlerdin.
Su verirken özüne
şarkı bile söylerdin.
Dağılan türkülerden,
Gözyaşımı
Seçerek
Kirpik kirpik
Batardım.
Baba!
Keşke
ağladığımda
Yaşıma
dokunsaydın.
ya da ben
o çok sevdiğin
Mum çiçeğin
olsaydım.
Asuman...
Canım babam için kardeşliğiniz solmasın. Hikayeleriniz hep mutlu sonla bitsin. Mum çiçeği olunca mevzu...