|
Çocukken kullandığım üç tekerlekli bisikleti saymazsak, ilk bisikletime ilkokul 5. sınıfı okuduğum Isparta'da babamı ladeste yenmem sonucunda ! sahip olmuştum. Canım babam bisikleti getirdiği gün büyük bir sevinçle boynuna sarıldıktan sonra hemen binmiş ve pedallara asılmıştım. Heyhat ama öyle kolay değil tabi yanlarda ufak öğrenme tekerlekleri yok. Babam bisikletin arkasından ya da yanından tutup koşarken ben bisiklete binmeye başladım. O hızla babam fren-fren derken ben sinemanın duvarına toslamış ve zaten yaralı dizlerimi daha da beter yaralayarak iyi bir uçuş yapmıştım.
Yepyeni bisikletin gidonu eğilmiş, dizler-dirsekler kan, gözler yaş içinde. Canımın yanmasına mı yanayım, bisiklete binemememe mi yoksa milletin içinde rezil olmama mı? Sonra babam yanlara o minik tekerleklerden yaptırdı. Kısa bir süre sonra çıkarttık kuşlar gibi özgürdüm. Bisikletin üzerinden hiç inmediğim için annemin bacakların eğri olacak dediğini hatırlarım, ne güzel günlerdi.
Benim de Hollanda'ya gittiğimiz de dikkatimi çeken ilk şey; yaya yolu, bisiklet yolu ve araç yolu şeklinde üç şeeritli yolların olduğu idi ve orada yayaların bisiklet yolunu kullanmasına böylece gerek de olmuyordu.
|