Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi lerdemir
Sayın Sûz-i Dilârâ,
Ben, bu bitki sevgimizin, bizleri sevgimizin amatörlüğünden alıp aşırı teknik ve mekanik seviyelere götürmesinden dolayı rahatsızım.
Annelerimizin de ne güzel, capcanlı, uzun yıllar yaşayan nice bitkileri vardı. Onlar ne yaparlardı? Yıllar içinde ilmini almış olduklarından bitkinin su, gün ışığı ve ısı ihtiyaçlarını bildiklerinden bunları ayarlayıp gül gibi geçinip giderlerdi. Saksıların içine de hatırladığım kadarıyla bahçe toprağı doldururlardı.
Biz ise aşırı teknik detaylara boğulup, bitkilerle olan ilişkimizdeki rahatlama/stres atma merhalesinden iyice uzaklaşıp, tam tersine bitkiye iyi bakma, teknik olarak gerekli tüm şartları sağlama endişesi ve korkusuyla, maksadımızın tam tersine yok yere kendimizi aşırı geriyor, huzursuzlandırıyoruz.
|
Sn. lerdemir, sanırım haklısınız
gelip gidip düşünüyordum hatta canlı bir örneğe başka bir bitkimde rastladım. Sardunyalarımı geçen yıl ne yaptıysam yaşatamadım çok kolay bir bitki aslında değil mi açelya ve gardenyaya göre.
Neyse sonra yazın Konya'ya gitmiştim tanış bir teyzemi de ziyaret ettim ve ne göreyim! Konya'nın çorak toprağını saksıya doldurmuş, çiçeği de öyle bir köşeye atıvermiş ve inanmazsınız o alelade toprağın içindeki sardunya tepeleme çiçek dolu. Hırsımdan ağlayacaktım benimkiler niye böyle olmadı da kurudu, gözlerinin içine bakıyordum oysa.
Şimdilerde de gözüme uyku girmiyor bunları düşünüyorum ne olacak bu bitkilerimin hali diye. Sanırım bizler zamanla bitki manyakları haline geliyoruz ve tedavilik duruma gelmeden kendimize müdahale etmeli ve rahatlamalıyız.
Önerilerinizi unutmayacağım. Teşekkürler.