[zeynep örenk]

BİTKİLERİN KONDUĞU MUHAFAZALAR

En uygun muhafaza tipi olarak seçilecek gerek bir saksı ( toprak veya plastik),
Bir sepet veya gerekse bir kütük; yetiştiricinin tercihiyle bitkinin gereksinimini
Birleştirecek türde olmalıdır. Yereysel orkideler ister toprak veya plastik saksıda
İsterse küçük leğende yetiştirilsinler problem çıkartmazlar. Epifit orkideler için seçim
şansı daha çoktur, bunlar her yerde : saksıda, küçük leğenlerde, kabuk üzerinde,
ağaç gövdesi üzerinde kökleri örtülü ( kaplı ) bir şekilde yetiştirilir.

Ağaç kabuğu veya gövdesi üzerinde yetiştirme şekli özellikle botanik türü
Orkidelere çok uygundur. Mantar meşesi kabuğu ( QUERCUS SUBER ) kabuğu uzun
ömürlü olmasından dolayı orkideler için en makbul olanıdır. Normal meşe ağacı
( QUERCUS ROBUR) veya CONİFERA ( çam türü bir ağaç ) kabuğu o kadar uzun
ömürlü olmamasına rağmen yine de birçok yıllar boyunca kalıcılığını muhafaza eder.

Gözenekli ve uzun ömürlü olmasından dolayı en çok önerilen mantarımsı
Ağaçcıl ( FELCE ARBOREA ) saplarıdır. Avrupada delikli ağaç gövdeleri ve asma
dalları da kullanılmıştır. QUERCUS PALUTRİS’ler de çok tavsiye edilenlerdendir.
Diğer birçok ağaç dalları da orkide yetiştirilmeye uygundurlar. Örneğin: ROBİNİA
PSEUDOACCİA ve ULMUS gibi.

Büyük yetiştirme yerlerinde daha hala geleneksel toprak saksılar çoğunluk-
tadır,bunun da nedeni maliyetlerinin düşük olmasıdır. Bunların gözeneklerinin
sulamaya yardımcı olmasından ve atmosferde ki nemi gerektiği şekilde tutması
bakımından çok faydalıdır. Toprak saksı kullanımana dikkat etmek gerekir,
çünkü bunların gözenekleri sadece buharlaşmaya neden olmaz, bundan doğacak
fazla soğumayada sebebiyet verir. Piyasada özellikle orkide yetiştirmek için yapılmış
yanlarında ve altında delikleri olan toprak saksılar mevcuttur.

Baştan plastik saksılar pek revaşta değildi, fakat daha sonradan büyük bir
Kısım bunları kabul etti. Şimdi ise daha çok kullanılmakta, çünkü sulama görevini
nisbeten azalttı. Orkide yetiştiricileri için şimdi alttan ve yanlardan delikli özel
saksı tipleri yapılmaktadır. İsole özellikleri nedeniyle kökleri korumaları ve geliş-
melerini avantajlı hale getirmek bakımından straporlar da çok uygundur. Fakat
hafif olmaları nedeniyle bitkilerin bunların üzerinde sanki içlerine gömük gibi
durmaları en büyük dezavantajıdır. Ayrıca kolayca kırılabilir olmaları estetik açıdan
da bir dezavantajdır.

Küçük leğenlerin ( küvetlerin ) kullanılma avantajı iyi bir havalandırması
Olmasındandır. Yalnız toprağın içi suyu içerek olayı çürüme noktasına getirmemesine
Dikkat etmek gerekir. Küçük leğenlerde yetiştirmede sulamanın en iyi şekli daldır-
ma sistemidir. Leğenciklerin ( küvetlerin ) yapımında kullanılacak tahta seçimi
o kadar önemli değildir, tercih edilmesi gereken tahta tipi dayanıklı olanıdır. Buna
örnek olarak meşe tahtası gösterilebilinir. Fakat asit tonik ( acido tannico ) miktarının
yok olmasına neden olacağından tehlikeli olabilir. Kırmızı limon ağacından ( Juniperus
Virginiana ) yapılma leğenlerde produksiyon başlatıldığında bir hayli tatminkar
Sonuçlar elde edildiği görülmüştür. Kullanacak kişinin zevkine hitap edecek mo-
dellerde plastikle kaplanmış bakır veya aliminyum , galvenize olmuş çelikten metal
İpli sepetler de kullanılabilinir.