Bir de üniversite için ilk ankara'ya geldiğim seneye ait anılar var ve hepsi de benzer sakarlıklarla malül!!
(ee..marifet iltifata tabi derler ya, siz beğenince ben de biraz daha hafızamı yoklayayım dedim tabi!
Ankara'ya geldiğimde, okulda ilk tanıştığım iki kişiyle birlikte gidip bir ev kiraladık. Üçümüz de daha önce ne ev işi, ne yemek vs yapmadığımızdan bu konular hakkında en ufak bir bilgi sahibi değildik.
Yeni ev arkadaşlarımdan birisi, "ev işlerini; temizlik, bulaşık ve yemek yapma olarak 3'e bölelim" deyince, ben hemen, "yemek yapmaktan süper anlarım" deyip yemek işini kaptım. (Aslında hayatımda hiç yemek yapmamıştım, ama temizlik ve bulaşık daha iğrenç gözüktüğünden bari aşçı olayım dedim!
)
İlk yaptığım yemek, hazır çorba ve yağda yumurtaydı
(gene yağda yumurta!!
)
Lisede annem mutfakta yemek yaparken izlerdim. Oradan aklımda kalanlarla bir şeyler uydurayım dedim..Önce, hazır çorbayı suyla karıştırdım, üzerine de iki tane irice soğan doğrayıp, tenceredeki su kaynayınca sofraya getirdim! Soğanlar tıpkı balık gibi suyun üzerinde yüzüyorlardı. neredeyse kulaç atıp dışarı zıplayacaklar diye korktum..
Millet o tuhaf çorbamsı şeyi yüzünü ekşite ekşite içince de, bu sefer yumurta yapmak için mutfağa gittim!
Ancak bu kez de, yağda yumurtaya yağ atılacağını akıl edemediğimden, üstü çiğ, altı kapkara yanmış, duman duman yumurta tavasıyla geri döndüm..
Onu da "izmir usulü yumurta böyle olur" diye yedirmeyi başardım neyse ki, ama tabi bir süre sonra diğer iki ev arkadaşı "izmir usulü" yemek yememe konusunda kazan kaldırıp, ev işlerini sırayla yaptırtmaya başladılar..
Benim de aşçılık maceram böyle kısa ömürlü oldu..
Halbuki fırsat verilse içimdeki dahiyi uyandırıp "izmir usulü" yemek virtüözü olabilirdim pekala...
