|
Çocukluğumda evimizde pencerede boylu boyunca uzayan bir mum çiçeğimiz vardı. Onun çiçeği olduğunu hiç bilmiyorduk ama yapraklarının sertliği parlaklığı çok hoşumuza gittiği için çok seviyorduk. Hatta temizlik yapmayı fazla sevmeyen ben, elimde bez, yapraklarının tozunu alıyordum sık sık.. Sonra kardeşim doğdu.. Biraz yaramazca olduğu için evde pencerede ne kadar çiçek varsa hepsini düşürüyordu yere.. Böyle olunca da çiçekler mecburen oturma odasından salona taşındı ve bu taşınmanın sonucunda da Isparta'nın kış soğuğuna dayanamadı sevgili mum çiçeğimiz.. Geçen hafta bir arkadaşımla konuşurken laf arasında mum çiçeği olduğunu öğrendim. Nasıl heyecanlandım, nasıl sevindim anlatamam.. Bana getirebilir misin dalından, dedim. Sağolsun ikiletmedi bile.. Bu arada forumda da mum çiçeği hakkında detaylı bilgi toplamak için oldukça yoğun okumalar yaptım.. Pazartesi suya koydum getirdiği çeliği.. Yavaş büyüsün, çiçek açmasın hiç önemli değil.. Ölmesin yeter.. Mum çiçeği hakkındaki sayfalarda dolaşırken de yukarıdaki hikayeye takıldım.. Resmen gözlerim doldu.. Kokusunu hiç duyamadığım halde burnuma hafif hafif kokusu geldi sanki o güzelim mum çiçeğinin.. İnşallah seneye bu vakitler gerçekten doya doya koklayabilirim sevgili çiçeğimi..
|