Şimdi yetişen güllerde aranan özellikler farklı. Artık piyasadaki güller kesme çiçek olarak yetiştirilenlerden çelikleniyor.Onlar da kokusuz, ya da kokusu kayda değer değil.
Kesme gül yetiştiricileri budama yapınca dış mekan bitkisi üreticileri budama artıklarını üretim materyali yapıp hemen çeliğe dönüştürüyor ve böylece ortaya ticari anlamda üretim çıkıyor.
Bu güllerin de iri kelle, uzun çiçek sapı, sıkı gonca,hemen açmama uzun süre goncada kalma, uzun vazo ömrü,hastalık ve zararlıya mukavemet, güzel renk gibi özellikleri var. Kokulu güllere bir bakın bu dediğim özelliklerin pek çoğunu bulamazsınız.
Örneğin eflatun- mor güller genelde çok güzel kokar ama kesme çiçek değeri yoktur. Renk itibariyla da çok cazip değildir.Ama buram buram kokar.
Bir de eski bahçeler kalmadı ki kokulu çiçekler kalsın.Hepsi betona kurban edilirken kaç köken bitki alındı korundu ve üretim materyali olarak kullanıldı?
Aslında yapılması gereken koleksiyon bahçeleri oluşturmak, sonra buradan üretime geçmek ve yaymak.Yurt dışında gül cemiyetleri bile var.Yarışmalar düzenliyorlar, yeni çeşit geliştirmeye çalışıyorlar vs. vs.
Diğer kokulu bitkilere gelince çok ama pek çok.
En ağır kokanlar cestrum ,( melisa veya kolonya çalısı olarak) bilinir.Yasemin, hanımeli,turunçgiller, iğde (inanamazsınız kokusuna), gardenya, mum çiçeği,yasemin,yıldız yasemin, hanımeli,mevsimliklerden petunya (özellikle mor renkli olanı gece çok kokar),pitosporum türleri,selluka,bazı zambaklar, selluka, kayısı çiçeği,sümbül, sümbülteber vs. uzar gider bu böyle
