aslında hiç aklımda olmayan bir bitkiydi bu. geçtiğimiz hafta eşimin halasında görünce vuruldum. tv ünitesinden aşağı narince sarkıyordu. haladan istemek aklıma gelmedi yoksa hemen saksısıyla veriridi de, istemedim o an. eve gelince, keşke bir dal isteseydim diye bi serzendim kendime. halanın evi de uzak, günlerdir aklımda telgrafla uyuyorum, rüyamda bir kuaförün çiçekliğinden gizlice koparıyorum filan. meğer evimin dibindeki çiçekçinin önünde, uzun beton saksıda coşmuş, yayılmışlar! ( satmıyorlarmış. sardunya filan da var, öyle salaş bir şekilde koymuşlar birkaç çeşit) eğilip bir dal koparıverdim ve ailemin yeni üyesi böylece bize gelmiş oldu. direkt toprağa dikmedim, belki tutmaz diye. inşallah telgrafımın da büyümüş fotoğraflarını paylaşabilirim burada.
hepimize mutlu, boll çiçekli,bitkili yıllar🤗
not: destan yazmışım yalnız
