Yıllarca bahçeli ev hayali kurup 2010 da bu hayalime kavuşmuş ama bahçeyi düzenlemek için 2 yıl daha beklemek zorunda kalmıştım. 2010 ve 2011 yazı ot dolu bahçede geçtikten sonra nihayet 2011 ekiminde otlardan kurtulup çimlerime kavuşmuştum. Artık temiz ve yeşil bir bahçem vardı.
İçim içime sığmıyor daha nereye ne yapacağımı bilemeden bulduğum kasalara toprak doldurup çiçek soğanları dikiyordum. Bir ara dayanamayıp çimin arasına çuha dikmişliğim bile var. Her yer çim, çiçeklik alan yok, çiçek tarhı yok, bordür yok hiçbir şey yok...
Kaldırımdan geçene çay ikram etsek eğilip alacak... O kadar açıktayız. Nihayet 2012 baharına girerken artık şehirle aramıza betondan başka bir şeyler de koyma zamanı geldi deyip limon servi ve arap yaseminlerimizi diktik. Yaseminler tamamen doğaçlama oldu. Çok araştırmadan karar verdim. Mayısa girerken açan çiçekleri muhteşem bir coşkuyla yazı karşılıyor. Daha çiçekleri geçmeden mayıs ortalarında yağan yağmurlarla çiçekleri çürümeye başlıyor. Sonra 2 ay boyunca kuruyup dökülen çiçeklerini ve kalan 10 ayda da kuruyup dökülen yapraklarını topluyoruz. Baksan 12 ay yeşil ama o kadar yaprak döküp nasıl yeşil kalmayı başarıyor bilmiyorum.
O zamanlar "yaseminler büyüyüp duvarı kapatacak, bahçeye bir de çit yaparsak o çiti de saracak biz de göreceğiz" diye düşünüyordum.
Bu arada yaseminleri duvara nasıl sardırdığımı 17 nolu mesajımda anlattım.
Eşimin hayali ise bahçenin baş köşesinde mavi ladinimizin olmasıydı. İthali ile yerlisi arasında 5 kat fiyat farkı vardı. Malesef yerlisini diktik. Eh işte baharda yeni sürgünler 15 gün mavi, ondan sonra bildiğin yeşil... Tavsiyem, hayaliniz mavi ladinse yerlisini önerenlere kulak asmamanızdır. Bütçeniz yoksa olana kadar bekleyin ya da mavi ladin hayalinden vazgeçin
