Nasıl bir korona ise eve kapandım.
Viyana ölü bir şehir görünümünde.
"Ruh halinizi mutlu kıl ki sağlık bulasın"
Sözü benim 2000 li yıllardan buyana kullandığım sözdür.
Gel-gelelim bugün galiba ruh halim korona virüsü yüzünden alt-üst oldu.
Sokağa çıkıyorum in cin yok.
Utanıyorum eve geri dönüyorum.
Günlük 5-6 saat gezme alışkanlığım bir anda kısıtlandı.
Televizyonu açıp karşısına oturuyorum.
Kime mikrofon tutsanız Kolora Virüsten bahsediyor.
Kanal değiştir değiştir değiştir ıh !
Bahçeye çıkıyorum bi şeyler yapıyorum.
Huzursuz olup içeri giriyorum.
Internet giriyorum yine huzursuzum.
Boğazımda yutakta bir gıdıklama ile öksürmeye başlıyorum.
Işte bu durum açaba virüs mü kaptım kuşkusu uyanıyor.
Aynı durum daha öncede olduğu aile hekimime arz ettiğimde allerjik demişti.
Ayrıca kapı komşum Bayan Dr.Monika ile de daha sık sohbet eder oldum.
O da bu halime şüphe ile baktığını beden dilinden okuyorum.
Sabah evden çıkıp akşam dönüyordum.
Dışarıdayken sadece kahve içerken üç gündür en çok mutfağı ziyaret eder oldum.
Oysa günlük iki öyün alışkanlığım var iken şimdi durmadan bi şeyler atıştırıyorum.
Virüsten korunurken farklı alışkanlıklar kazanıyorum .
Sınırlar kapandı, Niğde'de olsaydım şimdi yapacak çok şey vardı.
Kamaradan izliyorum bugün kar yağıyor.
RUH HALINİ MUTLU KIL Kİ SAĞLIK BULASIN...