Anadolu köylerinde kimisi binlerce kimisi yüzlerce yıldır yetiştirilerek emanetçiliği yapılan tohumların nasıl bugüne geldiğine baktığımızda her köyde öncülüğü yapılan zirai bitkilerin çeşitlerinin sınırlı sayıda olduğunu görüyoruz.
Köylerin yalnız belli birkaç tohumla bilinmesinin nedeninin arkasında büyük bir tevazu ve aslında teknik konular yatıyor. Tevazu çünkü birkaç çeşit hayatı devam ettirmek için yetiyor, ondan fazlasında gözü olmamış köylülerin. Teknik konu çünkü hangi tohumların hangi tohumlarla çaprazlandığı ve tipik özelliklerini kaybettiği köylüler tarafından bilinir. Bu bilgi nesiller boyu aktarılır. Bir de tabii
landrace kavramı var. Örneğin nesiller boyu özellikle karışık ekilen kabaklar vardır. Bir mevsimde şekil, renk, et rengi ve kalınlığı bakımından geniş bir skalada çeşitlilik gösterirler. Bu durumlarda dahi gen havuzu, bilinçli şekilde meyve seçimiyle korunmuştur.
Bu tohumların tamamının sofra değerinden çok daha önemli olan kültürel değeri var. Tohumun kaybolması bir kültürel erozyon hadisesi ve Türkiye'de buna neden olan köylüler değil
Önlem alıp yine de kazaya engel olamamakla göz göre göre ve gözümüzün içine sokarak yapmak arasında dünya kadar fark var.
Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi bahcedenn
Sayın Musa Gündoğan,
Söylediğiniz bazı şeyler size göre doğru olabilir. Fakat bize göre de doğru olması gerekiyor. Benim söylemek istediğim konu hakkında sizi ikna edemeyeceğim sanırım. Size hayırlı takaslar dilerim.
Dağıtılacak tohumun saflığı: çok az bulunan kabaklardan birisi tedbir almaya gerek görülmedi. formları bozulmadı yazınıza istinaden;
İşin doğrusunu öğrenmek isteyen arkadaşlar için yazmış olayım. Eğer yetiştirdiğimiz üründe bir çaprazlanma olduysa ya da olmadıysa bunu ancak bir sonraki nesilde görebilirsiniz. Tohumunu aldığınız nesilde bunu görmeniz mümkün değildir. Bundan dolayı ''Burada ben hibritlenme görmedim ve olmadığını düşünüyorum.'' şeklindeki düşünceniz kesinlikle yanlıştır. |