Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi Jezebel
O zaman bir köpek cinsi önerisi alayım sn. TCM,
Sahibine sevimli yabancılara hırçın.
Çünkü sanırım bu evin başka maliki olmayacak.
|
Değil şefim, o kadar da değil
Anlatmak istediğim fazla beklenti içerisinde olmamak lazım, ne kadar canımız-kanımız da olsa insanlar çeşit çeşit ve her insan kendi özellikleriyle güzel. Genler, karakter, cinsiyet, anılar, ortam vs. vs. insanları oluşturuyor. Kendimden ve çevremden bir kaç örnek verirsem sanırım olay netleşecek...
Dediğim gibi oğlum aşağıda kalıyor yazın, biz ise yaylada. Mesai için aşağı indiğimde öğle arası eve giderim. Kışın da aynı, kendi başıma dışarıda yediğim yemek iki elin parmaklarını geçmez ömrüm boyu. Evde hanım ne hazırladıysa yer ve 10-15 dk. kestiririm TV açık vaziyette, bazen öyle ki; ezanın sesini hatırlarım gözlerim kapanırken uyandığımda ezan bitmek üzeredir. Ancak bu uyku öyle dinlendirir ki beni anlatamam.
Yemek yapmayı severim, kısa, pratik beş dakikada beşiktaş olacak şekilde öğle arası yapayım oğlumla birlikte yeriz diye kasaptan dana ciğer aldım. Arkadaşa dedim kesebildiğin kadar incecik kes, lokma olacak şekilde de bölüver. Ciğer cepte; limon lazım, iki sokak ötede manav bir iki limon aldım, maydanoz yokmuş bir başka manav...Evde un var ama galeta unu daha güzel olur markete git un al. Oğlan beyaz ekmek sever hadi bakalım fırına da uğra derken beş ayrı yere uğradım, hepsinde arabadan indim bindim, dışarıda sıcaklık 40 derece... Eve gittim, bir kaç kez kullanılmış yağ var ama dedim ki şimdi olmuşken sıfır yağ olsun önceki pişenlerin tadını almayalım. Tencereye bir lt. ye yakın yağ koydum, güzelce ısıttım, yağ kızınca da galeta ununda beklettiğim ciğerleri silkeleyip yağa attım. En fazla beş dakika bekletip yağdan aldım, üzerine az limon sıkıp, az da maydanoz döktüm ve ekmeği keserek oğlana seslendim. Bu arada mesaiye az kaldı ve bana uyku yok. Ben bu kadar emek, zaman harcadım ve o an için basit te olsa kendimce önemli şeylerden feragat ederek sofrayı hazırlamışım, oğlan ne dedi biliyor musunuz... 'baba ben aç değilim' dedi.
'Oğlum sıcacık bari tadına bak' dediğimde de 'dolaba koy acıkınca yerim' dedi... Teknik olarak bakarsanız çocuk haklı
Yaylada komşulardan biri güzelce ev yaptı ama gelip giden yok, yılda iki üç kez anca. Sebebini ilk yıllarda anladık, bahçede işlenirken komşunun çocuklarından biri bağırmaya başladı.. 'babaaaa kooooş timsah gördüm bahçedeeee kurtar beniiii'...Çocuklar ortamı sevmiyor, oraya kuş oturtsan yapacak bir şey yok
Yine yaylada akrabalarımızdan biri yıllardır duran arsasına ev yaptı, para sorunu yok.. Neyse bir kaç yıl geçti aradan, erkek yaylayı çok sevmesine rağmen fazla gelip gitmez oldular, derken gelmeleri iyice azaldı. Hayırdır ne oldu dediğimde; 'hanım soğuk sevmiyor' dedi
Güzel bir örnekle hikayelerimi bitireyim; hanımın yeğeni, kuzeniyle altı yaşlarındalar ve büyükannelerinin evlerinde kalıyorlar yazın yaylada. İki farklı kuzen iki farklı büyükanne ve bitişik iki ev. Geçen perşembe okullar açılırken çıldırdılar 'biz gitmeyecez buradan, çok seviyoruz biz burayı' diye ..
Sizinkiler de son örnekte ki gibi olurlar inşallah, bir de köpek aramayalım şimdi.
Bahçenizi gereksiz işgal etmemişimdir umarım, haddimi aştıysam affola, malum 'haddini aşan zıddına dönüşür'..