Tarsus'ta saksıda ilk sarı yıldız denememde bitkinin üst aksamı küllemeden ve bit istilasından kurumuştu. Soğanlar da çürüyünce daha almam demiştim.
Geçen sene dayanamadım seradan bodur olanlardan iki saksı aldım ama doğrudan köydeki bahçeye yarı gölge alana diktim. Yazın aşırı sıcaklarda dikkatli sulamayla yarı kavruk yapraklı da olsa yeşil kalmasını sağladım. Biz döndükten sonra havaların serinlemesiyle bunlar coşmuş, açmışlar da açmışlar.
Ekim sonu tekrar köye gittim ve kendime ait çiçek alanıma bütün soğanlarımı diktim. Yıldızlar henüz yeşildi ama çiçeklenme küçülerek devam ediyordu. Gittim-geldim, sağına döndüm, soluna döndüm, ellemeyim dedim ama sonunda dayanamayıp yeşil kısımları kestim.
Çünkü havalar iyice soğuduğunda ben köyde olmayacağım ve yumrular kar ve don altında kalacaklar diye düşünüp yumruları da topraktan çıkardım.
Saksıda bir türlü başaramadığım yıldız yumruları çoğalmış, yavrulamış
Yavruları ayırdım ama aldı mı beni bir şüphe "Bu ayırdıklarım köklenebilir mi? Çünkü en dipten uzun ince tek bir kökten başka hiçbir damar oluşumu yok.
Bitkilere canımı sıkmaktan usanıp daha rahat davrandığım bir üst boyuta terfi ettiğimden "amaaan olursa olur" deyip kese kâğıdına koyup köyde bıraktım.
Ama keşke topraktan almasaymışım en azından denemelik olurdu. Çünkü köyde patatesler toplandıktan sonra toprakta kalanlar ertesi bahar kendiliğinden tekrar çıkar. Belki yıldızlar da dayanabilirdi.
