resim upload sitesi - imgim.com
Panoramik kompozisyon dediğimiz fotoğraflama yönteminin -ağaç fotoğrafı çekmede- niçin tercih edilebileceği herhalde anlaşılmıştır (!)
Yine de bir başka halde izah edelim:
Mevcut fotoğraf makinaları ( hele ki Leica yani 36x24mm ebadı ve daha küçük ebatlar ), insan görüşünün, en az, tonalite mükemmelliği kadar mükemmel olan "alan açısı" karakteristiklerinin yanına bile yaklaşamaz.
Çünkü mevcut fotoğraflama imkânlarında görüntüleyebilme açısı tamamen sistemin odak mesafesine bağlıdır. Bugünün -Ağaç fotoğrafı çekmede de- geçerli olan çıkmazı, odak mesafesini sabit tutarak görüş açısını arttırmanın mümkün olamamasıdır. Odak mesafesinin kısaltılması ile elde edilen "geniş açı" fenomeni ise aslında belki de hokkabazlıktan ve hatta şarlatanlıktan ibarettir.
Kısa odak ile elde edilen geniş açı, ağaç fotoğrafı çekmede işe yaramaz. Çünkü ağaç, dijital foto sosyalitesi içinde şımarıp semiren sonradan görmelerin -mal bulmuş defineci gibi- atladıkları "cami kubbesi" işi değildir.
Adına "balık gözü" denen bir objektif ile -meselâ bir ceviz ağacının altına dinelip- muhteşem kubbeyi cami kubbesi klişesi gibi görüntülemek ve bunu "artistik" başlığı altında takdim etmek kime yarıyor ? Elbette o balık gözlerini imal edip, kabarık $ fiyatlarıyla satmak peşindeki birilerine ( yarıyor ).
Balık gözü faslı eskiden de vardı. Fakat, korsan gemisi veya kabataslak bir yelkenlinin gözcü sepetine çıkıp aşağıda ne varsa hepsini çekme klişesine yarardı. Şimdi ise...
Burada ilginç olan, aynı ahalinin portre diye tutturan kesim-sel toplum-sal birey-sel-leri 36x24mm dikdörtgende kafa için için fellik fellik 80mm gibi odakların peşine düşerlerler iken iş ağaç fotoğrafı çekmeye geldiğinde bunu pek de iplemiyor olmalarıdır. Yani, bir suratı 18 veya 28mm odak ile çektiklerinde ortaya -kadın / erkek farketmez- nasıl da pişmiş kelle kılıklı birşey çıktığını pekâlâ bilen birileri, iş ağaç fotoğrafına geldiğinde bunu umursamıyor.
Çünkü onları güdenler bunu böyle istiyor.
Biz ise, enaz 35mm gibi odaklarda, ağacı çok sayıda kareye yaymak suretiyle alanı genişletmeyi tercih ediyor ve buna "panoramik kompozisyon" diyoruz.
Panorama işi elbette bizim keşfimiz değil. Kaldı ki, web döneminin oldukça çıldırtıcı kalan "panorama yapmak" fasıllarında zaten çok şey geldi geçti. Fakat yöntemi fotoğrafik kompozisyonda tercih edip kullanmak, hele ki "Tabiat fotoğrafçılığında", maalesef, web amelelerinin 360derece fasıllarını aşamadı.
Tabi ki, bunun niçin böyle olduğunu, yukarıdaki ilk yazıda fazlasıyla yer verdiğimiz "dijital fotoğraf ahalisinin karakteristikleri (!)" ile irtibatlandırmaktan başka çare yok.
İşin asıl haz verici yanı ise, hemen her panoramik kompozisyon çalışmasında nihaî rendering ardından konvansiyonel compositing faslının yine de kaçınılmaz olmasıdır.