Alıntı:
Orijinal Mesaj Sahibi Ozlem A
İlk evlendiğimizde dışarda yerdik, ara sıra da eşim pratik birşeyler yapardı. Bende durum umutsuz gibiydi, pilavı makarna gibi haşlayıp getirdiğimi onu da marifet sandığımı hatırlayıp gülüyorum bazen.
|
Sevgili Ozlem A, hani bir söz vardır " yeter ki insanın içinde olsun" derler.
Al benden de o kadar; aynen senin gibi, evlendiğimde yumurta kırmasını bile bilmiyordum.
Dört kardeş içinde " ben evlenmiyeceğim" diyen ben, en önce evlenen oldum.
Annem benim evlenme hazırlıklarıma başladığında komşular meraklanıp sormuşlar " doktor hanım mı evleniyor?" Annem de yok, küçüğü evleniyor dediğinde " ayy o kız ne zaman ağaç tepelerinden indi de evleniyor" dediklerinde annem çok utanmış.
Sonra da annemi ben utandırdım; hiç mi hiç beklemezdi benim böyle yemekler yapabileceğime.... her defasında ellerine sağlık çok güzel yapmışsın, bazen de şu böreğin tarifini bana da versene bile demiştir rahmetli.
Yeter ki azmet, öğrenme isteğin olsun içinde. İnsanın sevdikleri için, eşi, dostu, çoluk çocuğu için güzel şeyler yapabilmesi ne büyük mutluluktur, insana haz verir.