Çocukken babam ve dalgıç arkadaşlarıyla beraber o zamanki annemin tabiriyle nerede izbe yer var gitmişizdir
Uçmakdere'ye gidişimiz de orada o zamanlar (30 yıl kadar önce) bolca Orfoz Balığı bulunmasıydı. Babam ve arkadaşları bu yerleri büyük bir sır olarak saklarlardı. Her haftasonu yollara düşerdik ve daha Cuma gününden annemin dudakları uçuklardı. Ben ve abim annemin korkusuna şaşardık çünkü bizim için lunapark gibiydi o yollar
Neyse fazla uzatmayayım Uçmakdere maceramız da böyle başladı. İsuzu kamyonetle yola çıktık. Anayoldan ayrılıp toprak yola girince yolda keçilerini otlatan bir köylüye sordu babam: "Buralarda Uçmakdere diye bir köy var varmış dayı? "
Köylü amcanın cevabı: "Kuş uçmaaazz, kervan geçmez Uçmakdere aşağıda bak evladım. Ne işiniz var sizin buralarda?"
Kafamızı uçurum kenarından uzatıp bir baktık ki iki- üç tane ev köy dedikleri yer. Buraya kadarki yol otobanmış meğerse
ordan sonra annemin çığlıklarıyla acaip uçurumlardan, muhteşem manzara eşliğinde aşağıya vardık. Ve o zamana kadarki hayatımın en güzel denizi karşımızda duruyordu. Babam her zaman daha iyisini isterdi ve hep ileriye gidelim orası daha güzeldir takıntısı vardı. Baba bu taşlarda bu kamyonet gitmez dedik ama dinlemetedik tabi. Derken kamyonetin tekerleği koca bir kayaya takıldı ve denize doğru kaymaya başladık
Hemen köylüler koştular traktör getirdiler ve bizi kurtardılar. Ve çam ağaçlarının altında müthiş bir koya kampımızı kurduk. Fazla uzattım ama bu köye bir daha gitmedim. Bizim köyler başlığı için internetten araştırayım dedim ve oldukça güzel fotoğraflarla karşılaştım. Sizlerle de paylaşmak istedim....İstanbul'lu doğaseverler için haftasonu gidilebilecek bir yer. (Dalgıçlar heveslenmesin Orfoz yaklaşık 20 senedir kalmadı hemen hiç bir yerde)
